Davacı, 24.1.2002 tarihi itibariyle malulen emekli olduğunun tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı vekili, davalı Kurum’un davacının malul sayılamayacağına ilişkin işleminin iptali ile davacının rapor tarihi olan 24.01.2002 tarihi itibariyle malulen emekliliğine hak kazandığının ve bir ay sonrasında kendisine aylık bağlanması gerektiğinin tesbitine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Uyuşmazlık, 1479 sayılı Yasa’nın 28. maddesi gereğince davacının çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirip yitirmediği noktasında toplanmaktadır.
Davacının, 20.05.1988-10.12.1988 tarihleri arası 80 gün, 01.01.1994-14.07.1996 tarihleri arasında da 464 gün olmak üzere toplam 544 gün Sosyal Sigortalar Kurumu’na tabi zorunlu sigortalılığı; 15.07.1996-18.04.1999 tarihleri arasında köy muhtarlığından dolayı zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı ve 07.12.1999-28.02.2002 tarihleri arasında ise isteğe bağlı Bağ-Kur sigortalılığı bulunduğu dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.
Somut olayda, Bağ-Kur Sağlık İşleri Dairesi Başkanlığı’nca, Diyarbakır Devlet Hastanesi’nin 24.01.2002 tarihli sağlık kurulu raporuna istinaden davacının çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirmediğine karar verilmiştir. Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu’nun 15.02.2006 tarihli raporunda, davacının dosyasında ve 16.11.2005 tarihinde yapılan muayenesinde tespit edilen arızaları sonucunda; Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik hükümlerinden yararlanılarak; ortopedik ve travmatolojik arızalar listesinin 38b maddesine göre %20, 56. maddesine göre %20, 46 bl maddesine göre %25, 42 b maddesine göre %20, 34. maddesine göre %40X1/2=%20 (takdiren), 19IBba maddesine göre %10 iç hastalıkları, endokrin ve metobolizma hastalıkları listesinin Ha maddesine göre %20, baltazar formulüne göre %77,9 oranında beden çalışma gücünden kaybetmiş sayılacağı belirtilmiştir.
2659 sayılı Adli Tıp Kurumu Kanunu’nun “Adli Tıp Genel Kurulu’nun görevleri” başlıklı 15/f. maddesinde, Adli Tıp Genel Kurulu’nun, adli tıp ihtisas kurulları ile Adli Tıp Kurumu dışındaki sağlık kuruluşlarının verdikleri rapor ve görüşler arasında ortaya çıkan çelişkileri, konu ile ilgili uzman üyelerin katılımıyla inceleyeceği ve kesin karara bağlayacağı belirtilmiştir. Hal böyle olunca, 28.06.1976 gün ve 6/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nda da belirtildiği üzere, 1479 sayılı Yasa’nın 56. maddesi delaletiyle 506 sayılı Yasa’nın 109. maddesindeki prosedür doğrultusunda, Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu’ndan görüş alınması gerekir. Öte yandan, 1479 sayılı Yasa’nın 28/3. maddesinde, sigortalıların hangi hallerde çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirmiş sayılacaklarının, Sağlık İşlemlerine İlişkin Yönetmelik’teki esaslara göre tespit olunacağı hüküm altına alınmıştır.
Mahkemece yapılacak iş, davacının daha önce tedavi gördüğü sağlık kuruluşlarındaki tüm bilgi ve belgelerin celbi ile dosyanın, sigortalının da Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu’na gönderilmek suretiyle Sağlık İşlemlerine İlişkin Yönetmelik hükümlerine göre  davacının çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirip yitirmediği yitirmişse hangi tarihte yitirdiğini saptanmak ve oluşacak sonuca göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum’un bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 24.05.2007 gününde oy birliği ile karar verildi