Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen 6 yıllık çalışmalarının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi davalılardan Y.A. vekilince de duruşma talep etmesi  üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle,  hükmün dayandığı gerektirici  sebeplere göre  davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz  itirazlarının reddine.
2-Davacı Mayıs 1994-15.05.2000  tarihleri arasında davalının muayenehane işyerinde aralıksız çalıştığının tesbitini istemiş, mahkemece  1998 yılında başka işyerinden bildirilen 120 süre harici 15.03.1995-01.05.2000 tarihleri arası sürekli çalıştığını kabul ederek istem kısmen hüküm altına almıştır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davacının davalı işyerinden hiç bildirim yapılmadığı, Kayıtlı işyeri bulunmadığı gibi işverence de işyeri kaydı ibraz edilmediği, işverenin işyerini 1998 yılında açtım demesine karşılık vergi yoklama fişine göre işyerinin 20.03.1995 tarihinde açıldığı , işyerinde SSK müfettişince inceleme yapılmadığı, Mahkemenin yetersiz tanık beyanları ve bilirkişi raporuyla sonuca gittiği görülmüştür.
Yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 79/10. maddesi olan bu tür davalar kamu düzenini ilgilendirdiğinden özel bir duyarlılıkla yürütülmeli, çalışma olgusu eksiksiz belirlenmelidir.
Çalışma olgusu her türlü delille ispatlanabilirse de çalışmanın konusu, sürekli yada kesintili oluşu, başlangıç ve bitiş tarihleri konularında tarihlerin sözleri değerlendirirken bunların inandırıcılığı üzerinde durulmalı, verdikleri bilgilere nasıl vakıf oldukları işveren işçi ve işyeriyle ilişkileri bazen uzun yılları kapsayan bilgilerin insan hafızasında yıllarca eksiksiz nasıl taşınabileceği düşünülmeli, tanıklar buna göre isticvap olunmalı, işverenin kapsam, kapasite ve niteliği ile bu beyanları kontrol edilmeli, öncelikle işyeri çalışanları gerektiğinde de işyerine komşu veya yakın işyerlerinden bu yeri bilen ve tanıyanlardan kayıtlara geçmiş tanıklar dinlenerek sonuca gidilmeli, çalışma hiçbir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak şekilde sağlıklı bir biçimde tesbit edilmelidir. Buna göre, mahkemece dava konusu çalışma davalı doktor muayenesinde sekreterlik işi olduğu belirtildiğinden tesbit dönemine ilişkin kayıt temin edilemediğinden     davalının dava döneminde faaliyette bulunduğu adresi ve bu adrese komşu veya muayenehane ile sürekli iş ilişkisi içinde olup çalışma nitelik ve süresini bilebilecek kayıtlara geçen komşu işyerleri tanıkları tesbit edilerek dinlenmeli, çalışma  olgusu şüphe ve tereddüt yaratmayacak şekilde saptanmalıdır. Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde,  davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan işverene iadesine, 17.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.