Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2021/2547 Esas 2021/6926 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/2547
Karar No: 2021/6926
Karar Tarihi: 25.03.2021

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2021/2547 Esas 2021/6926 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram tatilleri için hesaplanan ücretlerin indirilmesi gerektiği iddiasını savunmuştur. Ancak Yargıtay, bu indirimlerin takdire bağlı olmadığını ve somut olayda yapılamayacağını belirtmiştir. Türk Borçlar Kanunu'nun 51. ve 52. maddeleri bu olayda uygulanamamaktadır. Kararda, bilirkişi raporunda hesaplanan brüt 7,345.66 TL fazla çalışma ücret alacağının %20 indirim ile brüt 5,876.52 TL olarak kabul edildiği ve davacının dava dilekçesinde talep ettiği brüt 5,000.00 TL fazla çalışma ücretinin bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmedilmiştir. Kanun maddeleri olarak da Türk Borçlar Kanunu'nun 51. ve 52. maddeleri ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi ile mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddeleri belirtilmiştir.

9. Hukuk Dairesi 2021/2547 E. , 2021/6926 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Dosyadaki yazılara, hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda karar verilmiş olmasına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda; fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca uygun bir indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Sözkonusu alacaklardan yapılan indirim takdire bağlı bir indirim olmayıp sübuta ilişkindir. Bu nedenle Türk Borçlar Kanunu 51. ve 52. maddelerinin somut olayda uygulanmasına imkan bulunmamaktadır.
Açıklanan husus bozma sebebi ise de, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca düzelterek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, hüküm fıkrasının beşinci maddesinin hükümden çıkarılarak yerine "5-) Bilirkişi raporunda hesaplanan brüt 7.345,66 TL fazla çalışma ücret alacağının % 20 indirim ile brüt 5.876,52 TL olarak kabulüne, taleple bağlı kalınarak davacının dava dilekçesinde talep ettiği brüt 5.000,00 TL fazla çalışma ücretinin dava tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin hakların saklı tutulmasına" cümlesi eklenerek DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.03.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.