Esas No: 2022/3267
Karar No: 2022/12494
Karar Tarihi: 27.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/3267 Esas 2022/12494 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanığın mala zarar verme suçu işlediği ve mahkumiyetine karar verildiği belirtilmiştir. Ancak, suçun işlendiği tarih ile kararın verildiği tarih arasında geçen uzamış dava zamanaşımı düşünülmeden mahkumiyet kararı verildiği için hüküm kanun yararına bozulmuştur. Sanık ve müdafinin temyiz dilekçeleri değerlendirilerek, adli para cezasının türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün olmayan hükümlerin kesin olduğu belirtilmiş ve bu nedenle temyiz istemleri reddedilmiştir. Mahkeme kararında, sanığın suçu işlediği kanun maddesi (5237 sayılı TCK. 151/1), dava zamanaşımının uzamasına ilişkin kanun maddeleri (5237 sayılı TCK. 66/1-e, 67/2-d ve 5320 sayılı Kanun'un ek 2. maddesi) ve adli para cezasına ilişkin kanun maddeleri (5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi) detaylı ve açıklayıcı bir şekilde verilmemiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın eylemine uyan ve 5237 sayılı TCK.'nın 151/1 maddesinde tanımlanan suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasa'nın 66/1-e ve 67/2-d maddelerinde öngörülen 12 yıllık uzamış dava zamanaşımının, suç tarihi olan 01.09.2009 günü ile karar tarihi olan 30.11.2021 arasında geçmiş bulunduğu gözetilmeden mahkumiyetine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; kesin nitelikteki hükümlere karşı kanun yararına bozma yoluna gidilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
Sanık ve müdafinin, 30.11.2021 tarihinde tefhim edilen karara yönelik 01.12.2021 tarihli temyiz dilekçeleri verdikleri ve temyizin süresinde olduğu anlaşılarak yapılan incelemede;
14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında tayin edilen 2.000 TL adli para cezalarına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün olmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanık ve müdafiinin temyiz istemlerinin gerekçesi tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 27.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
