Haksız menfaat - Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/8227 Esas 2016/8148 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi         2015/8227 E.  ,  2016/8148 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 26/09/2010
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK"nın 157/1, 52/2-4,53/1. maddeleri uyarınca neticeten 1 yıl hapis, 2.000 TL adli para cezası (her iki sanık hakkında)

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’ın kızı olan diğer katılan ... adına kayıtlı bulunan 06 DE 2917 plakalı aracı satmak amacıyla Ankara İli, Ostim Semtinde bulunan oto pazarına götürdüğü, sanıklar ... ve ...’in bu araca müşteri oldukları, yapılan pazarlık neticesinde söz konusu aracın 16.500 TL bedelle sanıklara satılması konusunda anlaşmaya varıldığı, bunun üzerine sanıkların katılan ...’a kaparo olarak 300 TL para verdikleri, yapılan anlaşma uyarınca katılanların bir gün sonra aracın sanık ...’e satışı için vekaletname çıkartacakları, bilahare ertesi gün buluştuklarında sanık ...’in para getirmek üzere katılanların yanından ayrıldığı, bir süre sonra geri dönen sanığın paranın bulunduğu kasanın anahtarının amcasında olduğunu, amcasının Bolu İlinde kaza yaptığını, aracın kendisine verilmesi halinde ertesi gün parayı getirip vekaletnameyi alacağını söylediği ve aracı kendisine teslim etmesi hususunda katılan ...’ı ikna ettiği, bunun üzerine katılanın aracı ve araç ruhsatını sanıklara teslim ettiği, ancak sanıkların ertesi gün buluşma yerine gelmedikleri, katılan ... tarafından yapılan araştırma neticesinde sanıkların teslim aldıkları aracı Samsun İlinde Sebahattin Baş isimli bir kişiye sattıklarının tespit edildiği, sanıkların aracın parasını da katılanlara teslim etmedikleri, bu şekilde katılanlara yönelik olarak sergiledikleri hileli hareketlerle katılanlar aleyhine ve kendi lehlerine olacak şekilde haksız menfaat eden sanıkların üzerlerine atılı “dolandırıcılık” suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda;

Sanıkların savunmalarına, katılanların beyanlarına, fotoğraf teşhis tutanağına, araç satış sözleşmesine ve tüm dosya kapsamına göre; sanıkların üzerlerine atılı “dolandırıcılık” suçundan cezalandırılmalarına yönelik kabulde herhangi bir isabetsizlik görülmemiş, adli sicil kayıtlarına göre tekerrüre esas mahkumiyetleri bulunan sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarih ve 2007/10-108 Esas, 2007/152 Karar sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 100 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla "100 GÜN" ve "2.000 TL" terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla "5 GÜN" ve "100 TL" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.