MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : 1- Sanık ... hakkında;
TCK"nun 86/1, 86/3-e, 53/1-a,b,c,d,e maddesi gereği 1 yıl 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına,
2- Sanık ... hakkında;
TCK"nun 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 53/1-a,b,c,d,e maddesi gereği 6 yıl 18 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1-Sanıkların tutukluluk sürelerinin gerekçeli kararda yazılmaması mahallinde tamamlanabilir nitelikte kabul edilmiş; tutuklulukta geçirilen sürelerin 5237 sayılı TCK.nun 63. Maddesi uyarınca hükmolunan hapis cezasından indirilmesine karar verilmemiş ise de, bu hususun infazda nazara alınması mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık İbrahim"in mağdur..."yi; sanık ...’nin mağdur ..."u kasten yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık İbrahim müdafiinin sübuta, haksız tahrike vesaireye; sanık ... müdafiinin sübuta, suçun unsurlarının oluşmadığına vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanıklar için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin yazılı biçimde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi ve 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanması sırasında 53/1-c maddesindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından kısıtlılık süresinin belirlenmesinde kendi alt soyu üzerindekiler ile diğer kişiler üzerindekiler arasında bir ayrım yapılmaması yasaya aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarında yer alan yargılama giderlerine ilişkin bentlerin çıkartılarak yerine "184 TL davetiye, 50,45 TL adi posta, 75 TL adli tıp gideri olmak üzere toplam 309,45 TL yargılama giderinin sebep olma durumuna göre 152,47 TL.sinin sanık ..."den, 156,97 TL.’nin sanık İbrahim"den alınarak hazineye irat kaydına" ibaresinin eklenmesine; her iki sanık hakkındaki hüküm fıkralarındaki 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulandığı bendlerin, "sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 1. fıkrasının a,b,c,d,e bentlerinde belirtilen haklarından, mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, 1-c bendindeki kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine karar yoksun bırakılmasına” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 22.04.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.