MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, kıdem tazminatı ile ücret ile yıllık izin ücreti alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.

2-Taraflar arasında davacının 55 günlük ücret alacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; davacı vekili dava dilekçesinde 55 günlük çalışmasının karşılığı olan ücretini alamadığını, 24.02.2016 havale tarihli beyan dilekçesinde ise müvekkili ...’ın beyanında, okuma yazmasının olmadığını, 55 günlük ücret alacağının olduğunu, 2010-2011 yıllarındaki çalışmasının karşılığı olan ancak alamadığını ücret alacağının hangi aylara ait olduğunu hatırlayamadığını, işveren tarafından aylarca kendilerine 100"er lira ödendiğini işyerine dahi parası olmadığı için yürüyerek gidip gelmek zorunda kaldığını işini kaybetmemek için bu zorluklara katlandığını beyan ettiği açıklanmıştır. Mahkemece, davacının 55 günlük ücretinin ödenmediği gerekçesiyle net 2.750,00 TL ücret alacağının olduğu kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak, yapılan araştırma karar vermeye yeterli değildir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, ücretin ödendiğinin ispat külfeti davalı tarafta olup aylık ücret miktarını ispat külfeti ise davacı taraftadır. Dosya içeriğinden, davalı tarafça davaya konu ücretin ödendiğine dair herhangi bir yazılı belge sunulmadığı görülmektedir. Bu durumda, davacının 2010-2011 tarihlerinde almış olduğu ücretler tespit edilerek 55 günlük ücret alacağına hükmedilmesi gerekirken karar gerekçesinde alacak miktarın hangi ücret üzerinden hesaplandığı belirtilmeksizin davacının talebiyle 2.750,00 TL net ücret alacağının bulunduğuna hükmedilmesi hatalı olmuştur.
3-Davacının yıllık izin ücreti alacağı olup olmadığı konusunda da taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin, herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da, iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Yıllık izin hakkı anayasal temeli olan bir dinlenme hakkı olup, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve bu haktan vazgeçilemez. İşçinin iş sözleşmesinin devamı süresinde kullanmadığı yıllık izinlere ait ücreti istemesi mümkün değildir. Bu nedenle, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında izin hakkının bulunduğunun tespitini istemesinde hukuki menfaati vardır.
Somut olayda, davacı kullandırılmayan 74 günlük yıllık izin ücretini alamadığını iddia etmiş, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davalı işyerinde 8 yılı aşkın çalışması olduğu tespit edilen davacının tüm çalışma süresi boyunca hak ettiği yıllık ücretli izin süresinin 130 gün olduğu belirlenmiş ve davacının imzasını taşımayan puantaj kayıtlarına göre çalışma süresi boyunca 4 defa 14 gün olmak üzere 56 gün yıllık izin kullandığı, bakiye 74 günlük yıllık izin hakkının kullanıldığının ispatlanamadığı kabulüyle hesaplama yapılmıştır. Dosyaya sunulan imzasız puantaj kayıtlarında Ekim 2008 ayında kullanılan da dahil olmak üzere 5 defa 14 günlük yıllık izin kullanıldığının gösterildiği görülmekte olup ihbar olunan Yamanlar ... Ltd. Şti.’nin dosyaya sunmuş olduğu yıllık izin defterindeki davacının imzasını havi 06.10.2008-20.10.2008 tarihleri arasında kullanılan 14 günlük yıllık iznin değerlendirilmemesi hatalı olmuştur.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 11.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.