MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemenin 15/04/2013 tarihli ve 2011/795 Esas, 2012/1384 Karar sayılı temyiz isteminin reddine dair ek kararının, 16/04/2013 tarihinde Konya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda sanığa tebliği sırasında kararın kendisine okunup anlatılmayarak 5271 sayılı CMK"nın 35/3. maddesine aykırı davranıldığı anlaşıldığından, 15/04/2013 tarihli ek karara yönelik öğrenme üzerine yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yoklukta verilip, 14/11/2012 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ edilen kararı, 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 11/04/2013 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin mahkemenin 15/04/2013 tarihli ve 2011/795 Esas, 2012/1384 Karar sayılı ilk ek kararı ile reddine karar verildikten sonra sanığın 22/12/2015 tarihli temyiz ve eski hale getirme talepli dilekçesinin ek kararın temyizi mahiyetinde olduğu ve inceleme yetkisinin Yargıtay’ın ilgili dairesine ait olduğu gözetilmeden, mahkemece yeniden sanığın temyiz isteminin reddine dair verilen 30/12/2015 tarihli ve 2011/795 Esas, 2012/1384 Karar sayılı ikinci ek kararın hukuken geçerli bulunmadığı belirlenmekle;
Temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 15/04/2013 tarihli ve 2011/795 Esas, 2012/1384 Karar sayılı ek kararında herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden, bu ek karara yönelik temyiz itirazları ile yerinde görülmeyen eski hale getirme taleplerinin reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA, 03/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.