Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2017/2343 Esas 2017/5203 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, 01.01.1987-30.10.1990 ve 01.01.1999 dava tarihi 12.04.2006 arası dönemde hizmet akdine dayalı olarak geçen ancak Kuruma kayıt ve tescil edilmeyen sigortalı hizmetlerin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkeme, bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, aynı yöndeki bilirkişi raporuna göre yazılı biçimde hüküm tesis ederek davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Bozma sonrası sürdürülen yargılama sürecinde; Mahkemece davacının 1989 yılında çıkış yapıp yapmadığı araştırılmış, bu bağlamda davacının babası olan tanık ..."ın beyanına başvurulmuş, anılan tanık davacının 1987 yılında işe girdiğini, 1989 yılında muhtarlık ile aralarında ücrete dair çıkan anlaşmazlık nedeniyle ayrıldığını, aynı işi yapmak için kendisinin işe girdiğini, 1995 yılında kendisinin ayrıldığının ve aynı yıl oğlu olan davacının işine geri dönerek emekliliğine değin çalıştığını beyan etmiştir. 15.04.1987-30.08.1987 ve 20.04.1989-30.10.1990 arası davalı işyerinden tam bildirim yapıldığı, 01.05.1992-30.08.1992 arası bildirimin ise ...2796 sicil sayılı Çiftçi Malları Koruma Başkanlığından yapıldığı, yine 01.10.1999-30.09.2005 arası dönemdeki bildirimler davalı işyerinden yapılmış olup 2004/8. aydaki 30 günlük süre dışında eksik bildirimin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Hükme dayanak kılınan 07.10.2015 havale tarihli bilirkişi 2. ek raporu ile 16.05.2016 havale tarihli 3. ek bilirkişi raporunda; 12.04.2006 tarihinde açılan dava karşısında 01.01.1987-20.04.1989 tarihleri arası iddianın hak düşürücü süre nedeniyle dinlenemeyeceği belirtilmiş, SGK kayıtlarında davacının davalı iş yerinde 20.04.1989 yılında işe başlayarak 30.10.1990 tarihine kadar sigortalı çalıştığı görülmektedir. 01.01.1999 tarihinde başlayan ikinci talep yönünden ise çalışmaya dair tanık beyanları gözetilip 01.01.1999-01.10.1999 tarihleri arasında 30"ar günden 270 gün noksan bildirim bulunduğu, 30.09.2005 tarihli kayden çıkışa kadar olan dönemde 2004/8. aydaki 30 günlük eksiklik tama tamamlanmış, ayrıca 30.09.2005-dava tarihi 12.04.2006 arası istem yönünden de çalışma tam kabul edilip toplam 491 gün noksan bildirim bulunduğu belirtilmiştir. Mahkeme de aynen ek raporlar gibi davanın kısmen kabule karar vermiştir.
20.04.1989-30.10.1990 arası davalı iş yerinden tam bildirim yapıldığı SGK kayıtları ile sabittir. Bu husus Mahkemece karara dayanak kılının her iki ek raporda da belirtilmiştir. Hal böyle iken 1990 yılındaki 300 gün bildirime konu süre olup tespitinde hukuki yarar yoktur. Mahkemece bu husus gözetilip talep bu çerçevede irdelenerek sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece, belirtilen maddi ve hukuki esaslar göz önünde tutulmadan eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Kabule göre de; mahkemenin 23.06.2016 tarihli kararının hüküm kısmının infaza elverişli olmadığı görülmekle yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde; davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, 19.06.2017 gününde oy birliğiyle karar verildi.