Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/18633 Esas 2007/7645 Karar Sayılı İlamı

Davacı  iş kazası  sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalılardan  Ö.  İnş. San. Tic. Ltd. Şti.  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere  göre  tarafların  aşağıdaki bendin  kapsamı dışında  kalan  temyiz  itirazlarının reddine,
2-Dava, iş kazası sonucu  sürekli işgöremezlik durumuna giren  davacının  maddi zaranının  giderilmesi   istemine ilişkindir.
Mahkemece davalı E. T. A.Ş."ne  yönelik davanın husumetten reddine, diğer davalı şirkete yönelik davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden  davalı E. A.Ş."nin dava  dışı Türk T. A.Ş."den ihale ile üstlendiği İstanbul Yakası Şehir içi Telefon  şebekesi proje, künk,  biriket  imali yeraltı güzelgahı  işinin bir bölümü olan  A. T.   Müdürlüğü  santralının 1998 yılı  abone tesisi işinin bölgede yer alan  tranşe açılması, künk döşenmesi,  menhol yapımı,  inşaat işi, kablo çekimi  ek işini yaptığı  taşeronluk  sözleşmesi ile diğer davalı Ö.  Ltd. şirketine verdiği davacının kablocu  ustası olarak  Ö. Ltd. Şirketi işçisi olarak çalışırken makara tamiri  esnasında  11.8.1998 gün iş kazası   geçirerek % 08  oranında sürekli iş göremez durumuna girdiği  anlaşılmaktadır.   
Kural olarak iş kazası sonucu zarara uğrayan işçinin tazminat davasının işveren veya kusurlu üçüncü kişilere yöneltilmesi  gerekir. Bundan başka, aracı olarak nitelendirilen kişilerce işe alınan işçilerin uğradıkları zarardan dolayı asıl işverene davalarını yönetmeleri mümkün olup, bu sorumluluk yasadan kaynaklanır. 1475 Sayılı Yasa’nın 1/son (4857 Sayılı Yasa’da 2/6) ile  506 Sayılı Yasa’nın 87/2. maddeleri gereğince aracıdan söz edebilmek için öncelikle üst işveren ve bunun tarafından ortaya konan bir iş olması ve görülmekte olan bu işin bölüm ve eklentilerini oluşturan bir işin, alt işverene devredilmesi gerekir.
Somut olayda  davalı E.  T. A.Ş. "nin dava dışı  T. T.  A.Ş"den üstlendiği için bir bölümünü davalı Ö.  Ltd.  şirketine yaptığı sözleşme ile devretmiş olup E. T.  A.Ş."nin  üst  işveren (asıl işveren)  olduğunun  ve taşeronu olan alt işveren Ö. Ltd. şirketinin  kusurundan sorumlu  bulunduğunun  kabulü  ile  hükmedilen  tazminat  alacağından diğer davalı ile birlikte  müteselsilen sorumlu olduğunun kabulü gerekirken mahkemece hukuki  değerlendirmede  hataya düşülerek oluşa uymayan  13.3.2005 tarihli bilirkişi raporu hükme dayanak  tutulmak suretiyle  yazılı şeklide  hüküm kurulmuş olması  isabetsiz olduğu gibi  müterafik  kusur oranlarına, tarafların sosyal ve ekonomik  durumuna hak ve nesafet kurallarına bilirkişi raporunda tesbit edilen maddi  tazminat alacağının miktarından  bu paranın ödenmesi halinde davalı şirketin müzayakaya düşmeyeceğinin anlaşılmasına göre somnut olayda Borçlar Kanununun  43-44 maddelerinin  uygulanma olanağının  bulunmamasına  rağmen  mahkemeye  karşılanmayan  maddi zarardan %  10  oranında hakkaniyet indirimi  yapılmış olması da hatalı olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm  kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir. 
O halde, tarafların  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 7.5.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.