Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/514 Esas 2018/10411 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalıların malik ve sürücüsü olduğu aracın, 11/09/2011 günü ..."a çarpması sonucu ..."un sol ayak bileğinin kırıldığını, davalı sürücünün tam kusurlu olduğunu belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile 3.000,00 TL maddi ve 2.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalı ..., davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, 11/09/2011 tarihindan itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte 2.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, maddi tazminat ile ilgili olarak herhangi bir delil veya belge sunulmadığından buna ilişkin davanın reddine karar verilmiş, hüküm davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2015 yılı için 2.080,00 TL"dir. Davalılar SGK vekili tarafından temyize konu edilen manevi tazminat miktarı anılan yasanın yürürlüğünden sonra
verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine 12.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.