Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2014/19613 Esas 2014/42502 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Sanığın mahkumiyetine dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık hakkında ..."a karşı eyleminden kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında ..."a karşı eyleminden kasten yaralama suçundan ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün talebe uygun olarak ONANMASINA,
3) Sanık hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Taraf beyanları, kriminal rapor ve tüm dosya kapsamı dikkate alınarak sanık hakkında 6136 Sayılı Yasaya aykırılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün hukuka uygun olduğu anlaşıldığından tebliğnamenin bozma istemli görüşüne iştirak edilmemiştir. Ancak;
Mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik tedbirinin sadece hapis cezaları hakkında uygulanabileceği gözetilmeden, yazılı şekilde adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi gereğince paragrafının karar metninden çıkarılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.
















.