Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2015/9093 Esas 2016/6260 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı ..., ... Köyünde bulunan 253 parsel sayılı 3340,00 m² yüzölçümündeki taşınmaz, Limon bahçesi niteliğiyle tapuda davalı adına kayıtlı olduğunu, yörede 1990 yılında yapılan çalışmalarda 6831 sayılı Kanunun 2/B maddesi uyarınca 2953,59 m²lik bölümünün ... adına orman tahdidi dışına çıkarıldığını ileri sürerek, bu bölümün tapusunun iptali ile 2/B şerhi verilerek ... adına tescili istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece; dava konusu taşınmazın Orman Yönetiminin de taraf olduğu ... Tapulama Mahkemesinin 1983/167 Esas sayılı dosyası ile orman olmadığının belirlendiği, bu nedenle, sonradan yapılan 2/B madde uygulamasının hukukî değeri bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kısmen kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kalıp nitelik kaybı nedeniyle ... adına orman rejimi dışına çıkartılan taşınmazın tapu kaydının iptali ve tescili istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 14.02.1979 tarihinde ilâna çıkarılarak kesinleşen orman kadastrosu, 17.07.1981 tarihinde ilâna çıkan 766 sayılı Kanuna göre yapılan tapulama çalışmaları ile 1990 yılında yapılarak kesinleşen 2/B madde uygulamaları bulunmaktadır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve çekişmeli taşınmazın ... tarafından açılan kadastro tesbitine itiraz davası sonucu ... Tapulama Mahkemesinin 1983/167 - 1985/10 sayılı Yargıtay denetiminden geçerek 21.09.1987’de kesinleşen ilâmıyla kadim tarım arazisi olduğu belirlenerek tesbit gibi tesciline karar verildiği, mahkeme kararıyla orman olmadığı kesinleşen yerlerde 2/B madde çalışmaları yapılamayacağı gibi 6292 sayılı Kanun gereğince davacı Hazinenin davadan vazgeçebileceği anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 02.06.2016 gününde oy birliği ile karar verildi.