Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, aksine Kurum işleminin iptali ile maluliyetinin tespiti ve maluliyet aylığı bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir..
Mahkemece, ilamında belirtilen gerekçelerde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalı Kurum vekilinin temyiz itirazlarına göre;
İnceleme konusu somut olayda; davacının maluliyeti nedeniyle aylık bağlanması için 11.11.2013 tarihinde tahsis talebinde bulunduğu, davalı Kurumca, 5510 sayılı Yasanın 26/b maddesi uyarınca, en az %60 oranında malullük bulunuyor ise de, bakıma muhtaç olmadığından ve 10 yıllık sigortalılık süresi dolmadığından bahisle talebin reddedildiği, bu kez davacının 12.08.2014 tarihinde bakıma muhtaç olduğundan bahisle Yüksek Sağlık Kurulu"nca inceleme yapmasının talep edildiği, Yüksek Sağlık Kurulu"nun 24.09.2014 tarihli kararı ile en az %60 oranında malullük bulunuyor ise de, bakıma muhtaç olmadığının bildirildiği, yargılama safhasında 3. Adli Tıp İhtisas dairesinden alınan raporda 01.09.2013 tarihli Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği nazarında, davacının çalışma gücünün en az %60’ını kaybetmiş olduğu, bakıma muhtaç olmadığı, maluliyet başlangıç tarihinin 10.10.2011 tarihi olduğunun belirtildiği, Adli Tıp Genel Kurulundan alınacak raporda ise davacının çalışma gücünün en az %60’ını kaybetmiş olduğu, bakıma muhtaç olmadığı, maluliyet başlangıç tarihinin 23.06.2011 tarihi olduğunun belirtilmesi üzerine, mahkemece, davanın kısmen kabulüne, davacının beden çalışma gücünün %60 ını kaybettiğinin ve malül sayılması gerektiğinin tespitine, davacının maluliyet aylığı bağlanmasına ilişkin talebinin reddine dair hüküm kurulduğu anlaşılmış ise de, söz konusu hüküm yanılgılı değerlendirmeye dayalıdır.
Mahkemece, davalı Kurumca davacının çalışma gücünün en az %60’ını kaybetmiş olduğunun çekişme konusu yapılmadığı, uyuşmazlığın 5510 sayılı Yasanın 26. maddesi nazarında, davacının bakıma muhtaç bulunup bulunmadığı hususundan kaynaklandığı, yargılamada 5510 sayılı Yasanın 58. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca ve 5510 sayılı Yasanın 95’inci maddesi gereğince yapılan incelemede, davacının bakıma muhtaç olmadığının bildirilmesi karşısında açılan davanın reddi gerektiğinin gözetilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması, usûl ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 13.06.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.