5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4608 Esas 2021/1677 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4608
Karar No: 2021/1677
Karar Tarihi: 08.02.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4608 Esas 2021/1677 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm, 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan hükümlülük ve müsadere kararıdır. Ancak, temyiz sonrası yapılan değerlendirme sonucunda, sanık lehine olan düzenlemelerin de dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. 7242 sayılı Yasaya eklenen maddeler ve 5607 sayılı Yasanın değişen maddeleri uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının mümkün hale geldiği anlaşılmaktadır. Bu nedenle, yerel mahkemeye ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevi verilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ve 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası da belirtilmiştir. Hükümde ayrıca, sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin yanlış yazıldığı, adli para cezasının taksitle tahsiline karar verilirken hükümde belirtilen şekilde CMK'ya aykırı davranıldığı ve Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle bir karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararın bu nedenlerle bozulması kararlaştırılmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nun 7, 52/4, 53. maddeleri, 5607 sayılı Yasanın 3/22., 5/2. maddeleri, 7242 sayılı Yasanın 61., 63. maddeleri ve geçici 12. maddenin 2. fıkrasıdır.

7. Ceza Dairesi 2018/4608 E. , 2021/1677 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre;
1. 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18-son maddesi delaletiyle aynı Yasanın 3/5, 3/10 maddeleri gereğince hüküm kurulmaması,
2. Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 62/1. maddesi yerine TCK"nun 62/2. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3. Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitle tahsiline karar verilirken 5237 sayılı TCK"nun 52/4, 5275 sayılı Yasanın 109. ve bu maddeye dayanılarak çıkarılan Ceza Güvenlik Tedbirlerinin infazı Hakkındaki Tüzüğün 51. maddelerine aykırı olarak sanıklar aleyhine ve infaz yetkisini de kısıtlar şekilde ""5237 sayılı Yasanın 52/4. maddesi uyarınca Cumhuriyet Başsavcılığınca yapılacak ödeme emrinin tebliğinden itibaren, aylık taksitler halinde ödenmesine, taksit sayısının 24 olarak belirlenmesine,"" karar verilmesi,
4. Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle bir karar verilmesinin gerekmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.