Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
06.11.2012 günü saat 16:10 sıralarında, bölünmemiş, çift yönlü, çift şeritli, 7 metre genişliğindeki, Malatya istikametinden Hekimhan istikametine giden araçlar için sollama yasağının bulunmadığı, Hekimhan istikametinden Malatya istikametine seyredenler için sollama yasağının olduğu, çarpışma noktasına 21 m mesafede Malatya yönünde seyreden araç sürücülerine hitap eden "viraj" ve "sollama yasağı" olduğuna ilişkin trafik levhası mevcut olan asfalt yolda, yerleşim yeri dışında; sürücü ..., sevk ve idaresindeki otomobil ile sollama yasağı olmayan Malatya ilçesinden Hekimhan ilçesine doğru seyirle olay mahalline geldiğinde yolun sol şeridine geçerek karşı istikametten gelmekte olan sanık ... idaresindeki minibüsün sol ön kesimine, kendi idaresindeki vasıtanın sol ön kesimi ile minibüsün şeridinde orta şerit çizgisine yakın mesafede çarpması neticesinde, sürücü Vahap ile birlikte araçta yolcu olarak bulunan üç kişinin de öldüğü olayda; sanığın idaresindeki araç ile seyrini sürdürürken karşı istikametten gelip şerit ihlali yaparak seyir şeridine giren müteveffa yönetimindeki aracı fark ettiğinde kendi varlığını belirtecek tarzda ikazda bulunduktan sonra vasıtayı yolun sağına yönlendirip etkin fren tatbik etmesi gerekirken etmeyip vasıtayı hatalı manevrayla sola yönlendirmesi dikkate alındığında alt düzeyde tali kusurlu olduğu kabul edilen sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamede sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğini öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın gözaltı ve tutuklulukta geçirdiği sürelerin TCK"nın 63. maddesi uyarınca mahsubuna karar verilmemiş ise de; cezanın infazı sırasında nazara alınması mümkün bulunan bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiin, sanığın kusurunun olmadığına, beraat etmesi gerektiğine, katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dayanak teşkil eden uygulama maddesinin TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK"nın 50/1-a maddesi şeklinde gösterilmesi ve adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi sureti ile TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.