Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/16643 Esas 2021/1082 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/16643
Karar No: 2021/1082
Karar Tarihi: 26.01.2021

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/16643 Esas 2021/1082 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçuyla verilen hükmün açıklanmasını geri bırakma kararının sanığın adresine usulsüz bir şekilde tebliğ edildiğini belirterek, kararın kesinleşmediğine ve bu nedenle mahkûmiyet kararının hukuki değerden yoksun olduğuna karar verdi. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının itiraz kanun yoluna tabi olduğu belirtildi. Bu nedenle dosyanın incelenmeden mahalline iadesine karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi
- 7201 sayılı Kanun'un 10/2. maddesi ve fıkrası
- CMK'nın 231. maddesinin 12. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2020/16643 E. , 2021/1082 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : BÜYÜKÇEKMECE 11. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen 10/11/2014 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının; sanığın MERNİS adresi olan “.... Esenyurt/İstanbul” adresine Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre tebliğ edildiği anlaşılmakla, 7201 sayılı Kanunun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres esas alınarak, 7201 sayılı Kanunun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından tebligata 7201 sayılı Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği, belirtilen usul izlenmeden sanığın MERNİS adresinde tebliğ yapılması düzenlemeye aykırı ve usulsüz olduğu, bu kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak da sanığa verilen 24/12/2015 tarihli mahkûmiyet kararının hukuki değerden yoksun olduğu anlaşılmakla, sanığın temyiz dilekçesinin, 10/11/2014 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının CMK"nın 231. maddesinin 12. fıkrası gereğince itiraz kanun yoluna tabi bulunması nedeniyle, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 26/01/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.