Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Dava, davacının  meslek hastalığı sonucu oluşan sürekli iş göremezlik  oranındaki %.7.1 artış nedeniyle  manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, dava kısmen  kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı yanca, sürekli iş göremezlik oranını belirleyen  Z.U.M. Göğüs hastanesinin  raporu ile  %.19.2 olarak belirlenen iş göremezlik oranına itiraz edilmiş  SS Yüksek Sağlık Kurulunun 7.3.2006 tarihli raporu ile sürekli iş göremezlik oranı %13.1 olarak tespit edilmiştir.Tarafların itirazı üzerine Adli Tıp Kurumundan alınan 6.11.2006 tarihli raporu ile bu oran %40 olarak belirlenmiştir Raporlar arasındaki bu çelişkinin giderilmesi için, 28.6.1976/6-4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında da belirtildiği üzere. Adli Tıp Genel  Kurulundan  rapor alınarak çelişkinin giderilmesi gerekir. Bu durum da, çelişki gideren rapor sonucunda şayet %7"lik bir fark saptanırsa %7 fark maluliyet için bir karar"a varılabilecektir.
O halde,  davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına , temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 24.4 .2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.