Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/1785 Esas 2014/7592 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 5 - 2012/194727
MAHKEMESİ : Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 18/07/2006
NUMARASI : 2006/52 Esas, 2006/446 Karar
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
T.C. Anayasasının 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 30/01/2007 gün, 2007/3-9 Esas ve 2007/18 sayılı; 05/07/2011 gün, 2011/2-148 Esas ve 2011/155 sayılı; 2011/1-175 Esas ve 2011/210 sayılı Kararlarına göre; gerek yüze karşı, gerekse gıyapta verilen hükümlerde başvurulabilecek yasa yolu, süresi, mercii ve şekillerinin belirtilmesi zorunlu olduğu halde, sanığın yokluğunda verilen hükme ilişkin hüküm fıkrasında sürenin tefhim veya tebliğden itibaren başlayacağının gösterilmediği ve bu noksanlık CMK"nın 40. maddesi uyarınca eski hale getirme nedeni sayıldığından, sanık M.. T.."nun 12/06/2012 havale tarihli dilekçesinin süresinde yapılmış eski hale getirme yoluyla temyiz isteği niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Suçun birden fazla kişiyle birlikte işlenmesi nedeniyle yapılan uygulamada, TCK"nın 265/3. maddesinin hükümde belirtilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Direnme eyleminin birden fazla kamu görevlisine karşı işlendiği kabul edilmesine karşın TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanmaması,
Sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın geleceği üzerindeki etkisi gibi hususlar irdelenmeden, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK"nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesine karşın; cezanın infazı halinde mükerirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilerek çelişkiye yol açılması,
TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının c bendindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilmeye kadar, 53/1. madde de yazılı diğer hak yoksunluklarının ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar sürdürülebileceği gözetilmeden yazılı biçimde uygulama yapılması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri gereğince BOZULMASINA, 10/07/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.