MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-) Sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ..."a yönelik yağma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26/03/2013 günlü, 2012/6-1232 Esas ve 2013/106 sayılı kararı ışığında; sanıkların, mağdurdan yağmalamak suretiyle aldığı cep telefonunu sattığı ..."ın adresini göstermesi sonucu, görevlilerin telefonu mağdura bu şekilde iade ettiğinin anlaşılması karşısında; yağmalanan malın üçüncü kişiye satılması halinde 5237 sayılı TCK"nin 168. maddesinin uygulanabilmesi için failin, bizzat pişmanlık göstererek, mağdurun zararını tazmin etmesi yanında, satın alan iyi niyetli ise satın alanın zararını da gidermesi; kötü niyetli ise, satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi lazım geldiğinden; bu hususlar araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nin 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından; sanık ... hakkında ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK"nin 168/3 maddesinin, 31/3. maddesinden önce uygulanması suretiyle aynı kanunun 61. maddesine aykırı davranılmış olması sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış; 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre TCK"nin 53. madde uygulamasının infazda gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-) Sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ..."a yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-) Sanıkların, mağdur ..."ı şahsına zarar vermeksizin serbest bıraktığının anlaşılması karşısında; hakkında 5237 sayılı TCK"nin 110. maddesinin uygulama olanağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
2-) Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin kısa kararda TCK"nin 62. maddesi gereğince 1/6 indirim yapılarak 3 yıl 4 ay hapis cezası tayin edildiği belirtildiği halde, gerekçeli kararda bu suça ilişkin TCK"nin 62. maddesinin uygulanmasına yer verilmeyerek infazda çelişkiye neden olunması,
3-) Sanık Burat Özanaç hakkında özgürlüğü kısıtlama suçundan tayin edilen ceza miktarı TCK"nin 62/1. maddesi ile 1/6 oranında indirilirken, tayin edilen hapis cezasının 2 yıl 2 ay 20 gün hapis cezası yerine 1 yıl 14 ay 20 gün hapis cezası olarak yazılması,
4-) Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün doğal sonucu olan TCK"nin 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün, 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile ortaya çıkan değişikliğin karar yerinde yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son (5271 sayılı CMK 307) maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış hakkının korunmasına,17.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.