Davacı, davalılardan işverenlere at işyerinde, 5.9.1984-31.10.1985, 1.11.1985-31.7.1986,29.7.1986-21.11.1986,10.12.1986-30.10.1987 ve 3.12.1987-31.11.1992 tarihleri arasında çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici  sebeplere göre davacının davalılardan F.C. ve M.S."ye ilişkin hükme yönelik temyiz itirazları dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine.
2-Mahkemece, davacının davalılardan F.C. ile M.S. işyerlerindeki çalışmalarının ispatlanamadığı gerekçesiyle bu iki davalıya yönelik davanın reddine karar verilmesi aşağıdaki gerekçelerle doğru görülmemiştir.
Yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 79/10. maddesi olan bu tür davalarda, öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işverence verilip verilmediği yada çalışmaların Kurumca tesbit edilip edilmediği yöntemince araştırılmalı, işyerinin o dönemde gerçekten var olup olmadığı,  Kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma iddiasının gerçeğe uygunluğu özel bir duyarlılakla araştırılmalıdır. Çalışma olgusu her türlü delille ispatlanabilirse de çalışmanın konusu, sürekli yada kesintili olduğu başlangıç ve bitiş tarihleri konularında tanıkların sözleri değerlendirilirken bunların inandırıcılığı üzerinde, durulmalı, verdikleri bilgilere vakıf oldukları, işveren, işçi ve işyeriyle ilişkileri, bazen uzun yılları kapsayan bilgilerin insan hafızasında yıllarca eksiksiz nasıl taşınabileceği düşünülmeli, tanıklar buna göre isticvap olunmalı, işyerinin kapsam, kapasite ve niteliği ile bu beyanlar kontrol edilmeli, işyerine ait belgelerde yer alan müdür, şef gibi görevliler ve işyeri çalışanları ile komşu veya yakın işyerlerinin kayıtlarında adı geçen, bu yeri bilen ve tanıyanlar dinlenerek çalışma olduğu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak şekilde sağlıklı bir biçimde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nu 2005/21-495-582, 204/21-479-578 , 2003/21-634-572 sayılı kararları da bu yöndedir.
Dosyadaki mevcut, F.C.  işyerine ait 14.2.1986 tarih ile 29.4.1986 tarihli ve F. C.-M.S. işyerine ait  22.10.1986 tarihli müfettiş tesbit tutanaklarında davacının ismi ve giriş tarihleri yer aldığına göre çalışmanın mevcut olduğu ve bu çalışmaların Kuruma bildirilmediği anlaşılmaktadır.
Mahkemece yukarıdaki açıklamalar dikkate alınarak gerekli araştırma yapılıp, deliller olabildiğince toplanarak davacının davalılara ait işyerlerinde geçen çalışma sürelerinin belirlenmesi gerekirken, yetersiz araştırma ve inceleme ile çalışmanın ispatlanamadığı gerekçesiyle davalılar F.C.ile M.S. yönünden davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 16.4.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.