Kasten yaralama - kasten yaralamaya azmettirme - hakaret - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/679 Esas 2014/2323 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/679
Karar No: 2014/2323
Karar Tarihi: 10.04.2014

Kasten yaralama - kasten yaralamaya azmettirme - hakaret - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/679 Esas 2014/2323 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Niğde Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık Ahmet'in mağdur Abdullah'ı kasten yaralaması ve sanık Hamit'in bu eyleme azmettirmesi suçlarından hüküm giydiği belirtilmiştir. Ancak, sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğu ve aynı avukat tarafından savunmalarının yapılması nedeniyle hükümde hukuka aykırı durumların olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca, sanık Ahmet'in yaşının 12-15 arası olduğu dönemde suç işlediği için sosyal inceleme raporu alınmadığı ve gerekli incelemelerin yapılmadığına dair eksikliklerin bulunduğu belirtilmiştir. Sanık Ahmet'in mağdur Yasin'i kasten yaralama ve hakaret suçlarından aldığı adli para cezalarının da kesinleştiği vurgulanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise, CMUK'nun 310-317, 321 ve 5271 sayılı CMK'nun 152. maddeleri ile TCK'nun 31/2 ve 5395 sayılı Kanun'un 35/1 ve 35/3. maddeleri kararda yer almaktadır.

1. Ceza Dairesi 2013/679 E. , 2014/2323 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1 - 2012/134693
MAHKEMESİ : Niğde Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 14/03/2012, 2011/219 (E) ve 2012/64 (K)
SUÇ : Kasten yaralama, kasten yaralamaya azmettirme, hakaret

TÜRK MİLLETİ ADINA

1.a) Katılan Abdullah vekilinin yasal süresi içerisindeki temyiz isteminin sadece katılan Abdullah yönünden yapılması karşısında, yasal süreden sonra 20.04.2012 tarihinde katılan Yasin adına yapılan temyiz isteminin CMUK.nun 310-317. maddeleri gereğince,
b) Sanık Ahmet hakkında hakaret ve mağdur Yasin"i kasten yaralama suçlarından verilen doğrudan adli para cezasına ilişkin mahkumiyet kararları, 31/03/2011 tarihli 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. madde gereğince hüküm tarihi itibari ile kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin bu suçların vasfına yönelik olmayan temyiz isteminin CMUK.nun 317. maddesi uyarınca,
Karar verilmiştir.
2) Temyiz kapsamına göre; sanık Ahmet hakkında mağdur Abdullah"ı kasten yaralama, sanık Hamit hakkında mağdur Abdullah’ı kasten yaralamaya azmettirme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelemesinde;
A) Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 14.06.2011 gün ve 2011/1-44/122 sayılı kararında açıklandığı üzere; sanıklardan birisinin savunulmasının diğer sanık yönünden savunmada zaafiyet yarattığı durumlarda sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğunun kabulü gerektiğinden, mağdur Abdullah"ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan açılan kamu davası nedeniyle olayın failleri olarak yargılanan ve baba-oğul olan sanıklardan Ahmet"in suçu tek başına işlediğine ve babası diğer sanık Hamit"in bir eyleminin bulunmadığına, sanık Hamit"in suçun diğer sanık tarafından işlendiğine yönelik beyanları ile sanıklar müdafiinin sanıkların beyanları doğrultusundaki savunmaları karşısında, sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğu anlaşılmakla; sanıkların ayrı ayrı müdafiiler yerine aynı müdafii tarafından savunmalarının yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu"nun 38/1 ve 5271 sayılı CMK.nun 152. maddelerine aykırı davranılması,
B) Suç tarihinde 12-15 yaş grubunda bulunan sanık Ahmet hakkında TCK.nun 31/2.maddesine göre fiilinin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı, davranışlarını yönlendirme yeteneğinin bulunup bulunmadığı konusunda 5395 sayılı Kanunun 35/1.maddesi uyarınca sosyal inceleme raporu aldırılmadan, aynı Kanunun 35/3.maddesine göre de sosyal inceleme yaptırılmamasının gerekçesi gösterilmeden yazılı biçimde eksik inceleme ile hükümler kurulması,
Usule aykırı olup, sanıklar Hamit ve Ahmet müdafiileri ile katılan Abdullah vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükümlerin değişik gerekçeyle kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 10/04/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.