MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 10/12/2014 tarih ve 2014/479-2014/375 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2010/48342 sayılı ve “..., ..., ... " unsurlu marka başvurusuna, müvekkilinin 2006/44742 sayılı “...” ibareli markasını mesnet göstererek yaptığı itirazın, ..."nın 2013-M-309 sayılı kararıyla reddedildiğini, oysa tescil edilmiş marka ile tescil edilmek istenen marka arasında iltibas tehlikesinin bulunup bulunmadığının belirlenmesinde, bu alıcıların markaları aynı anda göz önünde bulunduramayacakları da dikkate alınarak, ayrıntılara ilişkin farklar üzerinde değil bütüne ilişkin benzerlik üzerinde durulması gerektiği, markalar arasında açık ve ayırt edilebilir farklılık bulunması gerektiğini, davalı başvurusuna konu markanın bu özelliklerinden yoksun olduğunu ileri sürerek başvuruya itirazın reddine dair ... kararının iptaline ve markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili ve diğer davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, Dairemizin 28.05.2014 tarihli bozma ilamına uyularak, başvuru markasındaki 43.sınıf “Yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri”nin ret gerekçesi markada da bulunduğu, 43.sınıftaki “Geçici konaklama hizmetleri (gündüz bakımı (kreş) hizmetleri dahil) hayvan bakım evleri hizmetleri”nin itiraz gerekçesi markada bulunmadığı, başvuru markasının ayırt edici unsurunun “..." ve “...” ibareleri olduğu, “...” ibaresinin tescil kapsamı hizmetler itibariyle tanımlayıcı olduğu, bu nedenle davacının itiraz gerekçesi “...” ibareli markasıyla KHK’nın 8/1 (b) maddesi anlamında karıştırılmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.