Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat talebine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalı vekileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ...  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun 21. maddesidir. Davacı Kurum 03.10.2012 tarihinde meydana gelen iş kazası nedeni ile sürekli iş göremez hale gelen sigortalıya bağlanan gelir, ödenen geçici iş göremezlik ödeneğinden oluşan kurum zararının tahsilini istemiştir. Mahkemece, iş kazasının oluşumunda işverenin % 60 oranında kusurlu olduğu kabul edilerek kurum zararının %60 hüküm altına almıştır. Ancak gerekçeli kararının 1. sayfasında ""Tarafların kusur ve hesap oranlarının belirlenmesi için kusur raporu aldırılmıştır. İbraz edilen 02/02/2015 tarihli kusur raporunda olayda davalının %50 kusurlu olduğu ve olayın %50 oranında kaçınılmaz olaylardan olduğu bildirilmiş, rapora itiraz üzerine alınan 03/03/2015 tarihli kusur raporu ile de 02/02/2015 tarihli kusur raporu teyit edilmiştir. Mahkememizce maddi ve hukuki olguların irdelendiği bu rapora itibar edilerek hükme esas alınmıştır."" denmek suretiyle, davalı işverenin %50 oranında kusurlu kabul edilmesine karşın, gerekçeli kararın 5. sayfasında ""Dosyamız kapsamına alınan 16/01/2015 tarihli bilirkişi raporunun diğer bilirkişi raporlarına ve kurum müfettişliği tespitine göre ortada olması nedeniyle hakkaniyet ilkesi ile iş güvenliği esasları göz önünde bulundurulduğunda iş bu raporun somut olayın niteliğine de uygun düştüğü görülmüş ve mahkememizce de esas alınmıştır. Dolayısıyla davalı işverenin iş güvenliği hükümleri gereği olayın gerçekleşmesinde %60 oranında kusurdan sorumlu olduğu kabul görmüştür."" denmek suretiyle kurum alacağının %60 oranında kusuru tekabul eden 18.775,50 TL gelir, 4.005.96 TL geçici iş göremezlik ödeneğinden oluşan kurum zararının talep edilebileceği ancak taleple bağlı kalınrak kurumun talebinin kabulüne karar verildiği hüküm fıkrasında belirtilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri
hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükümleri öngörülmüş olup, hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir. Zira tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız görüldüklerini anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtay’ın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi için, ortada, usulüne uygun şekilde oluşturulmuş; hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntılarıyla gösteren, ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek açıklıktaki bir gerekçe bölümünün ve buna uyumlu hüküm fıkralarının bulunması, zorunludur.
Hal böyle olunca hükme esas alınan bilirkişi raporları ve kusur oranları yönünden çelişki oluşturmak suretiyle oluşturulan gerekçeye dayanan hüküm infaza elverişli değildir. Mahkemece, gerekçedeki bu çelişki giderilerek hangi raporun esas alınarak hüküm kurulduğu belirlenmeli, farklı kusur oranlarındaki ve bilirkişi raporları tarihlerindeki çelişki giderilmelidir.
O halde, davacı Kurum ve davalı vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hükmün sair yönleri incelenmeksizin bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 01.06.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.