MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 30.11.2012 gününde verilen dilekçe ile önalım nedeniyle tapu iptali ve tescil istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; davanın kabulüne dair verilen 02.07.2014 günlü hükmün Yargıtayca, duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili ile duruşmasız olarak davalı ... vekili tarafından istenilmekle, tayin olunan 24.03.2015 günü için yapılan tebligat üzerine duruşmalı temyiz eden davacı vekili Av. ... ile karşı taraftan duruşmasız temyiz eden davalı vekili Av. ... ile davalı ... vekili Av. ... geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelenlerin sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. İş karara bırakıldı. Bilahare dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

KA R A R

Davacı, paydaşı olduğu 1 parsel sayılı taşınmazın dava dışı önceki paydaşının payını 14.06.2012 günü 300.000 TL bedelle satış yoluyla davalı ...’a; ...’ın da 07.08.2012 tarihinde 750.000 TL bedelle satış yoluyla davalı ...’ya devrettiğini noter bildirimi ile öğrendiğini, gerçek bedelin 197.000 TL olmasına rağmen önalıma engel olmak için yüksek gösterildiğini, satış bedellerinin arasındaki farkın davalı ...’tan alınması gerektiğini ileri sürerek, önalım nedeniyle payın adına tescilini ve satış bedeli farkının tahsilini istemiştir.
Davalılardan ..., malik olmadığından husumet yöneltilemeyeceğini, bedelde muvazaa bulunmadığını; davalı ... ise, bedelde muvazaa bulunmadığını, davacının kötüniyetli olduğunu belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, önalım isteminin satış işlem değeri dikkate alınarak kabulüne, tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili ve davalı ... vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve tüm dosya içeriğine göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Dava, önalım hakkı nedeniyle tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Önalım hakkı paylı mülkiyet hükümlerine tabi taşınmazlarda payın üçüncü kişiye satılması halinde, diğer paydaşlara o payı öncelikle satın alma yetkisi veren bir haktır. Bu hak paylı mülkiyet ilişkisi kurulduğu anda doğar ve payın üçüncü kişiye satılması ile kullanılabilir hale gelir.
Somut olayda, dava konusu 1 parsel sayılı taşınmazdaki çekişme konusu payın davacı adına tesciline karar verilmiş, davalılardan ... hakkındaki davanın reddine karar verilmiştir. HMK’nın “Yargılama giderlerinden sorumluluk” başlığını taşıyan 326/1. maddesi gereği yargılama giderlerinin aleyhine hüküm verilen taraftan alınacağı; aynı yasanın 323/ğ maddesinde de vekalet ücretinin yargılama gideri olduğu düzenlenmiştir. Davalı ... hakkındaki dava reddedilmiş, ancak davalı vekalet ücreti ve yargılama gideri ile sorumlu tutulmuştur. Davalı ...’ün vekalet ücreti ve yargılama giderinden sorumlu tutulması doğru görülmemiş ise de bu husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nın 438/7 maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
Ayrıca, davacı ilk satış bedeli 300.000 TL ile ikinci satış bedeli 750.000 TL arasındaki farkın tazminat olarak davalı ...’den alınmasını istemiş, mahkemece bu istem reddedilmiştir. Dolayısıyla, davacı iki satış değeri arasındaki bedel ile sorumlu olup, bu değer üzerinden vekalet ücreti takdiri gerekirken daha fazla vekalet ücreti takdiri doğru görülmemiş ise de bu husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nın 438/7 maddesi gereğince hüküm sonucunun bu nedenle de aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
Bunların yanında dava değeri 774.912,50 TL olduğundan yargı harcının bu değer üzerinden alınması gerekir. Davacı, dava tarihinde 197.000 TL üzerinden 1/4 ve yargılama sırasında da 750.000 TL değer üzerinden 1/4 tamamlama harcı yatırılmış, başkaca harç yatırılmamıştır. 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 28/a maddesi uyarınca dava değeri üzerinden 1/4 oranında harç yatırılmış, ancak bakiye harç ödenmediği halde hüküm fıkrasında harç alınmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Bakiye karar harcının tahsiline karar verilmemesi doğru görülmemiş ise de bu husus kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden HUMK’nın 438/7 maddesi gereğince hüküm sonucunun bu nedenle de aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine; (2.) bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının beşinci bendinin hükümden tümden çıkartılarak yerine “Alınması gerekli 52.934,27 TL harçtan peşin ödenen toplam 12.808,13 TL harcın mahsubu ile bakiye 40.126,14 TL harcın davacıdan alınmasına” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, yedinci bendinin dördüncü satırında yer alan “52.900” rakamının hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine “29.000” rakamının yazılmasına; davalı ... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının altıncı bendinin ikinci satırında ve sekinci bendinin üçüncü satırında yer alan “davalılardan” kelimesinin çıkartılarak yerine “davalı ...’dan” sözcüklerinin yazılmasına, hükmün DÜZELTİLMİŞ ve değiştirilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 24.03.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.