Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/14856 Esas 2017/47 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağı, yıllık izin ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, ödenmeyen işçilik alacakları sebebi ile iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile yıllık izin, fazla mesai ve ödenmeyen ücreti alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili dava dilekçesinde haftanın 6 günü 3 vardiya halinde 08:30-17:00, 14:00-23:30 ve 17:00-01:30 saatleri arasında çalıştığını belirtmiştir.
Somut olayda, davalı işyerinde 3 vardiya halinde çalışıldığı sabittir. Davacının belirttiği çalışma düzeninde haftalık 45 saati aşan fazla çalışma olmadığı anlaşılmaktadır. Kaldı ki davacı ile aynı işyerinde çalışan ve aynı işi yapan ... tarafından açılan Ankara 5. İş Mahkemesi"nde görülen 2012/651 esas numaralı davada yapılan yargılama sonrasında fazla çalışma ücreti talebi reddedilmiş ve bu karar Dairemizin 08.12.2014 tarih, 2014/28603 esas ve 2014/34690 karar sayılı ilamı ile onanmış olup işyerindeki çalışma koşulları bu şekilde kesinleşmiştir.
Davacı ile aynı işyerinde ve aynı koşullarda çalışan, davacının mesai arkadaşına yukarıda bahsi geçen dava dikkate alındığında davacının fazla çalışma ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.