Esas No : 2013/12223
Karar No : 2014/2395
Tebliğname No : K.Y.B./ 2013/262017

Yüksek Adalet Bakanlığı’nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hükümlü S.. A.. hakkında Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesi"nce 22.01.2010 tarihinde 2005/163 esas ve 2006/45 karar sayı ile verilen uyarlama yapılmasına yer olmadığına ilişkin ek kararın kanun yararına bozulmasına ilişkin talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 10.09.2013 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlü S.. A.. hakkında;
a) Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesince 03.02.2006 tarihinde 2005/163 esas ve 2006/45 karar sayı ile 5237 sayılı TCK"nın, 5560 sayılı Kanun"la yapılan değişiklikten önceki 191/1. maddesi gereğince 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, ayrıca aynı Kanunun 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına hükmolunduğu, belirtilen hükmün temyiz edilmeksizin kesinleştiği,
b) İnfaz aşamasında, 19.12.2006 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"la 5237 sayılı TCK’nın 191. maddesinde yapılan değişiklikler nedeniyle, hükümlü hakkında lehe olan düzenlemenin belirlenmesi yönünden Cumhuriyet savcılığınca yapılan başvuru üzerine, Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesi"nce 22.01.2010 tarihinde 2005/163 esas ve 2006/45 karar sayılı ek kararla uyarlama yapılmasına yer olmadığına karar verildiği
Anlaşılmıştır.
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, «19/12/2006 tarihli ve 26381 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"un 7. maddesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191. maddesi değiştirilmiş olup bu madde uyarınca, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmak suçundan dolayı yapılacak yargılama sonucunda mahkemelere 2 seçenek sunulmuş olup anılan maddenin 2. fıkrası gereğince hüküm vermeden önce uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında, tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine; kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında, denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği, aynı maddenin 5. fıkrasına göre de tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranan kişi hakkında açılmış olan davanın düşmesine karar verilmesi gerektiği, aksi takdirde, davaya devam olunarak hüküm verilmesi gerekeceği, diğer bir durumda ise mahkemece 6. fıkra uyarınca uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmaktan dolayı cezaya hükmedildikten sonra da iki ilâ dördüncü fıkralar hükümlerine göre tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine tâbi tutulabileceği ve bu durumda, hükmolunan cezanın infazının erteleneceği, 7. fıkra gereğince kişinin mahkûm olduğu cezanın, tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranması hâlinde, infaz edilmiş sayılacağı, aksi takdirde, derhal infaz edilmesi gerekeceği cihetle, mahkemesince bu hususların tartışılarak sanığın hukukî durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar vermesinde isabet görülmemiştir.» denilerek, Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 22.01.2010 tarihli kararının bozulması istenmiştir.
19.12.2006 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"la değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191. maddesinde; uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında, seçenekli uygulamalar öngörülmüştür.
Mahkemece TCK"nın 191. maddesindeki seçeneklerden biri tercih edilirken, yasal ve yeterli gerekçenin gösterilmesi, gerekçenin somut olgulara ve sanığın davranışlarına dayanması gerekmektedir.
Mahkemece gerekçe gösterilmiş ise gösterilen gerekçenin yerinde olup olmadığı olağan yasa yolu incelemesinde denetlenebilir ise de, olağanüstü bir yasa yolu olan kanun yararına bozma isteği üzerine denetlenemez. Ancak Mahkemece hiç gerekçe gösterilmemiş ise bu durum kanun yararına bozma konusu yapılabilir. Diğer yandan, açıkça yasaya aykırı olan veya kendi içinde çelişen bir gerekçe, gerekçe sayılmaz
Somut olayda; uyarlama kararı verilmesi talebi üzerine Mahkemece, 5560 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesinde belirtilen seçenekler tartışılarak hükümlünün hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, 06.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun ile getirilen değişikliğin hükümlünün lehine olduğu, ancak yasanın sözüne bakıldığında “bu suçtan dolayı açılan davada” denilmekte olup, yasanın bu ifadesine göre getirilen yeni düzenlemenin devam eden davalar hakkında uygulanacağı gerekçesiyle uyarlama yapılmasına yer olmadığına karar verilmesi yasaya aykırı olup, kanun yararına bozma isteği bu nedenle yerinde olduğundan; Bakırköy 10. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 22.01.2010 tarihli 2005/163 esas ve 2006/45 karar sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince BOZULMASINA, aynı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemlerin yapılması için, dosyanın adı geçen Mahkemeye iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine, 07.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.