MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 17/02/2015 tarih ve 2014/1081-2015/84 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin mallarının uluslararası taşımacılığını yaptığını, ihracatçı davalının mallarının “door to door: kapıdan kapıya" şeklinde teslim edileceği hususunda tarafların anlaştığını, alıcının izinde olması ve davalının orjinal evrakları alıcıya göndermesi nedeniyle davalının sorumluluğunda bulunan masrafların müvekkilince ödendiğini, davalının şirket çalışanı ... ile davacı şirket çalışanı ... arasında yapılan elektronik posta görüşmeleri yapıldığını ve borcun davalı tarafça kabul edildiğini, gemi acentasına yapılan gümrük vergisi ve demuraj masraflarına ilişkin 13/10/2010 tarihli dört adet fatura düzenlendiğini, itiraza uğramayan fatura bedellerinin ödenmemesi üzerine davalıya noterden ihtarname keşide edilip tebliğ edildiğini, davalının 05/04/2011 tarihi itibariyle temerrüte düştüğünü, ileri sürerek 10.342,97 Euro"nun karar tarihindeki ... Döviz Satış Kuru karşılığı Türk Lirasına temerrüt tarihinden itibaren bankaların uyguladığı en yüksek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, emtianın varma limanında 45 gün bekletilmesine rağmen müvekkilinin durumdan haberdar edilmediğini, davacının kendi kusuru ile sebep olduğu gecikme ve bu gecikme nedeni ile oluşan masrafları müvekkilinden tahsil etmeye çalıştığını kusurun müvekkiline veya malın alıcısına ait olmadığını, masrafların ödeneceğine dair elektronik postanın malların teslimi için davacının haksız dayatması altında gönderilmiş olduğunu, elektronik postaları gönderen çalışanlarının şirketlerini temsil ve ilzama yetkili olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, tüm dosya kapsamına göre, davalı şirket çalışanı ... ve davacı şirket çalışanı ... arasında yapılan elektronik posta yazışmaları davalı tarafça itiraza uğramamış olup, taraflar arasındaki ilişki bu yazışmalar esas alındığında, gönderilen emtia alıcısına alış ihbarnamesinin iletildiği, ancak alıcının izinde olması nedeniyle orjinal evrakların alıcıya gönderilemediği, bu hususun davalı tarafa ./..

14/09/2010 tarihinde gönderilen elektronik posta ile haberdar edildiği, taşıtan davalının malın teslim alınmamasından haberdar olduğu, bu nedenle alıcının malı teslim almadığının haberdar edilmemesi nedeniyle malın geç teslim edilmesinden kaynaklanan masrafların davacının sebebiyet verdiğine ilişkin davalı savunmasına itibar edilemeyeceği, şirket çalışanı ..."nun 24/09/2010 tarihli e-posta gönderisindeki "konu yükle alakalı 3 konteyner ile ilgili storage ve demoragge masraflarını teyit ediyoruz , yine bizim tarafımızdan ödenecektir, gümrük ve demoraj masrafları" beyanları dikkate alınarak davalının davacıya ihtarname tarihi olan 05/04/2011 tarihi itibarıyla 10.342,97 EURO borçlu olduğu kabul edilerek, davacı vekilinin dava konusu alacağa karar tarihindeki döviz satış kuru karşılığını talep ederek 05/04/2011 tarihinden itibaren reeskont faizinin uygulanmasını talep etmiş ise de 818 sayılı BK"nın 83 maddesi uyarınca vade veya fiil ödeme tarihindeki satış kuru üzerinden yabancı para karşılığı TL istenebileceğinden davalının temerrüte düştüğü vade tarihi olan 12/04/2011 tarihi itibarıyla yabancı para efektif satış kuru üzerinden TL"ye çevrilerek davanın 22.725,57 TL üzerinden kabulüne ve alacağın 12/04/2011 tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiz ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve taşımanın, satıcı talimatı ile DDP (gümrük vergileri ödenmiş olarak) teslim şekline dönüştürüldüğünün belirlenmiş olmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.162,38 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.