5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/2325 Esas 2019/4878 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık, 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
I) Katılan vekilinin 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Suçtan doğrudan doğruya zarar görmediği ve bu nedenle davaya katılma hakkı bulunmadığı ve ilgili kanunlarda da açılan kamu davasına katılması hususunda özel bir hüküm bulunmadığı halde mahkemece kanuna aykırı gerekçeyle kamu davasına katılan olarak kabulünün, şikayetçiye bu niteliği ve dolayısıyla kanun yoluna başvurmak hak ve yetkisini kazandırmadığı anlaşıldığından, şikayetçi vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca tebliğnamaye uygun olarak REDDİNE,
II) Katılan vekilinin 5607 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde ise;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun"da öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 27/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.