MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/04/2015 tarih ve 2014/286-2015/56 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2013/22947 sayılı "..." ibareli marka başvurusunun ..."nın 2014-M-5132 sayılı kararıyla dava dışı şirkete ait 2005/39509, 206488, 2001/05483, 2002/11525, 2002/17792 "... ve ...+şekil" ibareli markalara ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu gerekçesiyle tescil isteminde bulunulan 02, 06,17,19 için tamamen 20 ve 21. sınıf mallar açısından kısmen reddedildiğini, oysa davacı ile dava dışı şirketin faaliyet alanlarının farklı olduğunu, başvuru ile mesnet markalarda yer alan renk ve şekil unsurlarının işaretleri ayniyet/ayırt edilemeyecek derecede benzerlikten uzaklaştırdığını, ..."da usta anlamına gelen markanın zayıf marka olduğunu, dava konusu redde mesnet marklardan 2005/39509 sayılı markanın 02. sınıfındaki ürünler hariç olmak üzere tüm diğer markaların emtia listelerinin benzer olmadığını, söz konusu işaretlerin ...."da, ... nezdinde ve mükerrer 4. maddesinin dikkate alınmadığını, sessiz kalma yoluyla hak kaybı ve piyasada birlikte var olmanın söz konusu olduğunu, KHK"nın 7/1 maddesine göre sahibi tarafından izin verilen tanınmış markaların tescil edilebileceğini, ... markasının bir muvafakatname ile ... tarafından tescil edildiğini ileri sürerek ... kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, başvuru konusu marka ile redde mesnet markaların esas ve ayırt edici unsurlarının "..." sözcüğü olduğunu, bu kelimenin marka işaretlerinde farklı büyüklük, yazı karakteri ya da renkle kullanılmasının markalar arasındaki ayniyet/ayırt edilemeyecek derecede benzerliği ortadan kaldırmadığını, yine firmaların faaliyet alanlarının farklı olması, markaların farklı sektörlerde kullanılacak olmasının sonuca etkisi olmadığını zira markaların tescil kapsamındaki mal ve/veya hizmetler aynı/benzer ise tescil engeli şartının oluştuğunu, marka tescilinde ülkesellik ilkesinin söz konusu olduğunu, bunun istisnası niteliğindeki Paris Sözleşmesi"nin 6. mükerrer 4. maddesinin dahi üye ülkelerde tescili zorunlu kılmadığını, somut olayın bu madde ile getirilen ve üç bend halinde sayılan istisna kapsamında olduğunu, redde mesnet marka sahibinin verdiği muvafakatnamenin sonuca etkili olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu marka işaretlerinin tamamında "..." kelimesinin ortak unsur olduğunu, "..." sözcüğü dışında başvuru ve redde mesnet gösterilen markalarda yer alan şekiller markalar arasında ayniyet veya ayırt edilemeyecek derecede benzerliği ortadan kaldıracak güçte olduğunu, dava konusu markalarda yer alan çeşitli renk, şekil unsurları ile markaların dizayn tarzları itibariyle söz konusu işaretlerin ortalama tüketici kitlesi nezdinde aynı edilemeyecek derecede benzer bir intiba yaratmayacağını, davacının marka başvurusu ile redde mesnet gösterilen markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında ayniyet/ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı, bazı markalar benzer olsa da ilişkili olduğu emtialar aynı/aynı tür olmadığından bu markalar arasında 556 sayılı KHK 7/1-b maddesi anlamında iltibas oluşmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve somut uyuşmazlıkta 556 sayılı KHK’nın 7/1-b bendi koşullarının oluşmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.