Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/9509 Esas 2007/5636 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi   : Bağcılar 1. İcra Mahkemesi
Tarihi            : 28.2.2006
No                 : 620-154 
 
Yukarıda tarih ve numarası yazılı kararın temyizen tetkiki davacı  (3.kişi)   vekili tarafından duruşmalı olarak istenmiş, mahkemece ilamında belirtildiği şekilde isteğin  reddine karar verilmiştir.Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Uyuşmazlık 3. kişinin istihkak iddiasına ilişkindir.
Dava konusu  taşınır mallar 15.6.2005 tarihinde davacı 3. kişi huzurunda   haczedilmiştir.  Haciz adresi  borçlunun borç  kaynağı bonoda ve takip  talebinde belirtilen  adresi ise de davacı 3. kişi bu adresin borçlu tarafından boşaltıldığını  bu yeri boş olarak kiraladığını ve malların kendisine ait olduğunu  ileri sürmektedir.
Gerçekten borç kaynağı bono 10.2.2005 tarihinde düzenlenmiş ödeme emri bonoda belirtilen adrese tebliğe   çıkartılmış ancak tebligat borçlunun adresten  ayrıldığından bahisle 22.6.2005 tarihinde  iade edilmiştir.
Davacı 3.kişi haciz adresini 10.3.2005 tarihinde boş olarak  dükkan sahibi Y. T."dan kiraladığını belirtmiştir.  Tanık olarak dinlenilen Y. T. gerek yeminli anlatımında gerekse dava  konusu haciz sırasında işyerinin borçlu şirket tarafından  boşaltıldıktan sonra davacıya  kiraladığını ifade etmiştir.
Haciz mahallinde bulunan  borçluya ait  telefon faturalarının sadece vergi borcuna ilişkin  olduğu hiçbir görüşmenin yapılmadığı ve  gelen  belgelerin  borçluya verilmek üzere işyeri  sahibine iletildiği yönündeki iddia da işyeri sahibince  teyid edilmiştir.
Davacının haczedilen şarapların satışı ile ilgili sunduğu sözleşmeler  diğer menkullere ait faturaların niteliği  dinlenilen tanık anlatımları  ve tüm dosya kapsamı  birlikte  değerlendirildiğinde  davacı ile borçlu  arasında  herhangi bir  işyeri devrinin  söz konusu  olmadığı,  davacı  3.kişinin  bu işyerini  borçlu  tarafından  boşaltılmasından  sonra işyeri sahibinden boş olarak kiralandığı  anlaşılmaktadır.
Bu durumda davacı 3. kişinin davasının  kabulü gerekirken  aksi düşüncelerle reddi usul ve yasaya aykırıdır. 
O halde, davacı 3. kişinin  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde  davacıya iadesine,  3.4.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.