Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin ölenin tamamen kusurlu olduğuna, ölen gece bekçisinin devriye gezme görevini yerine getirmediğine; katılan vekilinin ise ölene kusur verilmemesi gerektiğine, cezanın az olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Doyduk barajı inşaatı yapım işinin Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü tarafından BM mühendislik şirketine ihale ile verildiği, BM mühendislik şirketi inşaatın yapım işini taşeron şirket Mutlu Kardeşler şirketine verdiği, inşaat mühendisi olan sanığın taşeron şirkete ait baraj inşaatında şantiye şefi, 65 yaşında ölen işçinin ise aynı şirkete ait şantiyede gece bekçisi olarak görev yaptıkları, gece bekçisi ...’ün köpek ile birlikte gece devriye gezme ve inşaatın güvenliğini sağlama görevleri bulunduğu, olay gecesi devriye gezen ve araç kullanmayı bilmeyen gece bekçisinin şirkete ait park halindeki kamyonetin anahtarını muhasebe odasından alarak kamyonet içinde etrafı gözetlediği sırada uyuya kaldığı ve kamyonetin meyilli arazide, el freni veya vitesi ile oynanması neticesi hareket ederek takla attığı ve bekçinin öldüğü olayda; sanığın alabileceği bir önlem ve üzerine atfedilebilecek bir kusurunun bulunmadığı, gece bekçisinin devriye gezmesi gerekir iken, kamyonetin anahtarını alarak kamyonette gözcülük yapmasının kendi isteği ile olduğu, olayın meydana geldiği tarihin yaz mevsimi olması ve tanık ifadelerinden ve dosya içindeki resimlerden bekçinin dinlenmesi için şantiyenin etrafında kulübelerin bulunduğunun anlaşılması karşısında; sanığın beraati yerine, oluşa uygun olmayan ve sanığın asli kusurlu olduğunu belirten bilirkişi raporuna itibar edilerek sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin hüküm fıkrasında, TCK’nın 52/4. maddesinin son cümlesi uyarınca taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarı gerekirken infaz yetkisini kısıtlar biçimde, 5275 sayılı kanunun 6545 sayılı yasanın 81. maddesi ile değişik 106/3. maddesi uyarınca sanığa tayin olunan adli para cezasının, zamanında ödenmemesi
halinde hapis cezasına çevrilerek kamuya yararlı bir işte çalıştırma seçenek tedbirine çevrileceği hususunun ihtarına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.