Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/2479 Esas 2018/11997 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/3-b, 31/3, 50/3-a-50/1-f, 50/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihi itibariyle 18 yaşından küçük olan 20.07.1992 doğumlu suça sürüklenen çocuk hakkında 5271 sayılı CMK’nın 150/2. maddesi uyarınca yapılan soruşturma ve kovuşturmada, istemi aranmadan kendiliğinden müdafii atanması ve sorgusunun da müdafii huzurunda alınması gerekmekte ise de soruşturma aşamasında alınan 16.02.2011 tarihli ilk ifadesinde sanığın on sekiz yaşını tamamladığı anlaşıldığından; aynı şekilde 17/11/1992 doğumlu olan mağdur ... "nın da suç tarihi olan 06/05/2010 tarihi itibariyle 18 yaşından küçük olması nedeniyle istemi olmaksızın zorunlu vekil atanması gerekmekte ise de mağdurun yargılama aşamasında 18 yaşını ikmal ettiği anlaşılmakla, bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık ve yaralanan mağdurun çobanlık yaptıkları, hayvanları otlattıktan sonra eve geldikleri ve çoban olan ...’ın yanında getirdiği dolu vaziyetteki av tüfeği ile sanığın oynadığı sırada, tüfeğin ateş olması sonucu mağdurun bacağından yaralandığı olayda, bilinçli taksirin yasal koşullarının oluştuğunun ve sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanmasının gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 11.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.