MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi


Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 08/09/2016 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat taleplerinin kabulüne, manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulüne dair verilen 21/12/2017 günlü karara karşı davacılar vekili ve davalılar vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurularının esastan reddine dair verilen 25/04/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Davacılardan ...ün temyiz itirazları yönünden;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 2019 yılı için 58.800,00 TL’dir.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 58.800,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkemesi, kararlarının temyizi kabil değildir. Kesin olan kararların temyizinin istenilmesi halinde Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir.
Somut olayda, davacılardan ... için 60.000,00 TL manevi tazminat isteminde bulunulmuş, ilk derece mahkemesince anılan davacı için 20.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş; tarafların istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddedilmiş, bu karara karşı davacı tarafça temyiz yoluna başvurulmuştur. İhtiyari dava arkadaşı olan davacılar bakımından temyiz sınırı her bir davacının talebi bakımından ayrı ayrı belirlenecektir. Davacılardan ... yönünden temyize konu edilen miktar, yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. O halde davacılardan ... bakımından Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp anılan davacının temyiz dilekçesinin HMK’nın 362/1-a maddesi gereğince reddine karar vermek gerekmiştir. 2-Davacılardan ... ve ...’ün temyiz itirazlarına gelince;
Dava, trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. İlk Derece Mahkemesince, davanın maddi tazminat istemleri yönünden kabulüne, manevi tazminat istemleri yönünden kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davacılar vekili ve davalılar vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince tarafların istinaf başvurularının 6100 Sayılı HMK"nın 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine dair karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; 26/05/2016 tarihinde, davalılardan ...’in maliki olduğu, davalılardan ...’in sevk ve idaresindeki aracın, müvekkilleri ... ve ...’ün oğlu, ...ün kardeşi olan ...’ün kullandığı araca çarptığını, meydana gelen kazada ...’ün vefat ettiğini, davalı sürücü ...’in alkollü bir şekilde araç kullanarak bilinçli taksirle kazaya sebebiyet verdiğini belirterek oluşan maddi ve manevi zararın tazminini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince; davaya konu kazanın meydana gelmesinde, davacıların murisinin kusursuz, davalılardan ...’in ise bilinçli taksir ile hareket ederek tam kusurlu olması dikkate alınarak ve bilirkişi raporu benimsenerek maddi tazminat isteminin kabulüne, manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme karşı davacılar vekili ve davalılar vekilleri tarafından istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davacılar vekili ve davalılar vekillerinin istinaf başvurularının HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesine göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 tarihli ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hâkim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; davacılardan ... ve ...’ün kazada ölenin anne ve babası olmaları, davalı tarafın meydana gelen trafik kazasında tam kusurlu bulunması, olay tarihi ve yukarıdaki ilkeler nazara alındığında anılan davacılar lehine İlk Derece Mahkemesince hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Davacılardan ... ve ... lehine daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılarak, İlk Derece Mahkemesi kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) sayılı bentte açıklanan nedenlerle davacılardan ...ün temyiz dilekçesinin HMK 362/1-a maddesi gereğince REDDİNE, temyiz edilen Bölge Adliye Mahkemesi kararının (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle HMK 373/1. maddesi gereğince KALDIRILMASINA ve İlk Derece Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi uyarınca davacılardan ... ve ... yararına BOZULMASINA, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/03/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.