Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2014/10322 Esas 2015/12129 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA 11. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/05/2013
NUMARASI : 2011/329-2013/293

Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 11. Asliye Hukuk Hakimliğinden verilen 16.05.2013 gün ve 329-293 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı-karşı davalı .........Servis Otomotiv Petrol Turizm İnş. San.ve Tic. Ltd. Şti ile karşı davalı İ.. Ç.. tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.

-KARAR-

492 sayılı Harçlar Kanunu"na bağlı (I) sayılı tarifenin yargı harçları başlığını taşıyan bölümünün karar ve ilam harcı başlıklı III. kısmının 1. fıkrasında, konusu belli bir değerle ilgili bulunan davalarda esas hakkında karar verilmesi halinde hüküm altına alınan anlaşmazlık konusu değer üzerinden tarifede gösterilen oranda nispi karar ve ilam harcı; 2-a fıkrasında ise, 1. fıkra dışında kalan davalarla, taraf teşkiline imkan bulunmayan davalarda verilen esas hakkındaki kararlar ve davanın reddi kararlarında maktu karar ve ilam harcı; IV. kısmında da, temyiz başvuru harcı alınacağı hükme bağlanmıştır.
Öte yandan, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun (HMK"nin) geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun (HUMK"nin) 434. maddesinde, temyiz dilekçesi verilirken gerekli harcın tamamının ödenmesi gerektiği belirtilmiş; harcın tamamının ödenmemesi halinde yapılacak işlemin usul ve esasları gösterilmiş; 10.05.1965 tarihli ve 1/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararıyla da, peşin ödenmesi gerekli temyiz harcının, hüküm altına alınan karar ve ilam harcının dörtte biri olacağı kabul edilmiştir.
Somut olayda, hükmü temyiz eden davacı-karşı davalı ile karşı davalı taraftan, mahkemece hükmedilen karar ve ilam harcının dörtte biri oranında nispi temyiz harcı alınması yerine, maktu temyiz harcı alınmak suretiyle dosyanın temyiz incelemesine gönderildiği anlaşılmaktadır.
Diğer taraftan; davacı-karşı davalı; mahkemece eksik harcın tamamlanmasına ilişkin muhtıranın tebliğinden sonra 17.07.2013 havale tarihli dilekçesi ile adli yardım talebinde bulunmuştur.
Hemen belirtmek gerekir ki; adli yardıma ilişkin usul ve esaslar HMK’nin 334. ila 340. maddelerinde düzenlenmiş olup aynı kanunun 336/3. maddesine göre adli yardım talebi kanun yollarına başvuru sırasında Yargıtay’a da yapılabilir ve HMK’nin 337/1. maddesi uyarınca da duruşma yapılmaksızın talep hakkında karar verilebilir.
Ayrıca; aynı kanunun 336/2. maddesi hükmü gereğince; adli yardım talebinde bulunan kişinin iddiasının özeti ile birlikte iddiasını dayandıracağı delilleri ve yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır.
Ne var ki somut olayda; davacı-karşı davalı temyiz dilekçesi ve adli yardım talebine ilişkin dilekçesi ekinde temyiz harç ve masraflarını karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmuş değildir.
Hal böyle olunca; HMK’nin 336/1 maddesi hükmü gereğince davacı-karşı davalının adli yardım talebinin reddine, HUMK"nin 434.( 6100 Sayılı HMK"nin 368, 344. md.) maddesi hükmü gözetilmek suretiyle temyiz eden davacı-karşı davalı ile karşı davalıdan temyiz harçlarının tahsil edilmesi için dosya yerel mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 20.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.