MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 26.12.2019 tarih ve 2019/601 E. - 2019/1168 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, davacı ile davalı şirket arasında 13.05.2008 tarihinde bayilik sözleşmesi imzalandığını, bayiliğin yürütüldüğü taşınmaz üzerinde davacı lehine 15 yıl süre ile intifa hakkı tesis edildiğini, davalı gerçek kişilerin intifa tesis edilen taşınmazın maliki olduklarını, intifa tesisi karşılığı olarak davalı şirkete 1.180.000,00 USD bayilik hizmet bedeli ödendiğini, arada kurulan dikey ilişkinin Rekabet Kurulu kararı ile 13.05.2013 tarihinden sonra geçersiz hale geldiğini, tarafların bir araya gelerek aradaki ilişkinin sonlanması gerektiğine dair 19.02.2010 tarihinde uzlaşma tutanağı imzaladıklarını, bu şekilde 15 yıl süre ile aradaki dikey ilişkinin devam edeceği inancı ile ödenen bedelin bir kısmının davalı şirket lehine sebepsiz zenginleşme yarattığını ve bunun hakkaniyet gereği iadesi gerektiğini iddia ederek 786.666,00 USD bayilik hizmet bedeli ödemesinin, ödeme tarihleri gözetilerek 3095 sayılı Yasa’nın 4/a maddesi uyarınca en yüksek faizi ile davalılardan (davalı gerçek kişilerin kefaletinin 1.000.000,00 USD olduğu gözetilerek) tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davacı iddialarının yerinde olmadığını, talebin zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, dava tarihinden önce temerrüt durumu kanıtlanamadığından alacağa dava tarihinden itibaren devlet bankalarınca 1"er yıllık dönemler itibariyle USD mevduata uygulanan azami ve asgari faiz oranlarının ortalaması üzerinden faiz işletilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 786.588,00 USD" nin 26/09/2013 dava tarihinden itibaren işleyecek devlet bankalarınca 1"er yıllık dönemler itibariyle USD mevduata uygulanan azami ve asgari faiz oranlarının ortalaması üzerinden hesaplanacak olan faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 80.946,32 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan alınmasına, 28.09.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.