Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/6520 Esas 2020/5995 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6520
Karar No: 2020/5995
Karar Tarihi: 08.06.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/6520 Esas 2020/5995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, kasten yaralama suçuyla ilgili ceza verilmesine gerek olmadığına karar verildi. Ancak, akıl hastası olan sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği belirtilmiş ve güvenlik tedbirlerinin uygulanması için karar verildiği halde, sanığın toplum açısından tehlikeliliğinin azaldığının belirlenmesi üzerine serbest bırakılmaması bozma nedeni olarak kabul edilmiş. Bu nedenle, hükümden belirli ifadelerin çıkarılıp değiştirilmesi gerektiği sonucuna varılmış ve karar düzeltilerek onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 223/3-a maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 32/1. ve 57/1. maddeleri
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. ve 322. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2020/6520 E. , 2020/5995 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Akıl hastası olan sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nin 223/3-a maddesi gereğince "ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
2) 5237 sayılı TCK"nin 32/1. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 57/1. maddesi gereğince güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına karar verildiği halde, 5237 sayılı TCK"nin 57/2. maddesi gereğince "hakkında güvenlik tedbirine hükmedilmiş olan akıl hastası, yerleştirildiği kurumun sağlık kurulunca düzenlenen raporda toplum açısından tehlikeliliğinin ortadan kalktığının veya önemli ölçüde azaldığının belirlenmesi üzerine mahkemece serbest bırakılmasına" karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi uyarınca hükmün 2. fıkrasındaki “5237 sayılı TCK"nin 32/1 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/4-b maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına,” kısmının çıkarılıp yerine “5237 sayılı TCK"nin 32/1 maddesi delaletiyle 5271 sayılı CMK"nin 223/3-a maddesi gereğince sanığa ceza verilmesine yer olmadığına ” ifadesinin eklenmesine ve yine hükmün 3. fıkrasındaki cümleden sonra “TCK"nin 57/2. maddesi gereğince hakkında güvenlik tedbirine hükmedilmiş olan akıl hastası, yerleştirildiği kurumun sağlık kurulunca düzenlenen raporda toplum açısından tehlikeliliğinin ortadan kalktığının veya önemli ölçüde azaldığının belirlenmesi üzerine mahkemece
serbest bırakılmasına” ifadesinin eklenmesi suretiyle hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.