Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/1910 Esas 2018/11913 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 86/2-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, olayda asıl kendisinin mağdur olduğuna, asli kusurlu sayılmasının yerinde olmadığına, hukuka aykırı olarak verilen kararın bozulması talebine yönelik sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılanın yüzde sabit iz oluşacak şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında eylemine uyan suça ilişkin uygulanan kanun maddesinin yanlış gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün ikinci bendinde yer alan, “86/2-b” ibaresinin çıkartılarak, yerine “89/2-d” ibaresinin yazılması ile sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.