10. Hukuk Dairesi 2015/15554 E. , 2017/4540 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5510 sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasa"nın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 26. maddesidir.
Kurum müfettişliği tarafından düzenlenen raporda, dava konusu olayın iş kazası olduğu, davalı işveren ... Fabrikaları A.Ş."nin olayın meydana gelmesinde %100 kusurlu olduğu tespiti yapılmıştır.
Yargılama aşamasında düzenlenen ve hükme esas alınan heyet bilirkişi raporunda, davalı işveren ... Fabrikaları A.Ş."nin %80 oranında kusurlu bulunduğu (bu kusurun %5 inin ...’e, %5 inin ...’e, %5 inin ...’a, %5 inin ...’ya ait olacağı) tespiti yapılmıştır.
Mahkemece, talep ve kabule göre; teselsül olmadığından, davalı işveren şirketin kendi kusur oranı olan % 60 tan sorumlu olduğu dikkate alınmalıdır.
Kurumun, sigortalı veya hak sahiplerine bağladığı ilk peşin sermaye değerli gelirden fazlasını isteme hakkı bulunmadığı gibi; bağlanan gelirin kesildiği veya kesilmesi gereğinin, yargılama sürecinde ortaya çıktığı durumlarda; Kurumun ödemediği veya ödemeyecek olduğu gelir kesimini rücuan isteyemeyeceği yönü de, tazmine yönelik davada gözetilmesi gereken genel ilkeler arasında bulunmaktadır.
Dosya kapsamına göre, hak sahiplerine ölüm aylığının da bağlandığı belirgin olmakla, dava konusu edilen gelirlerin, 506 sayılı Yasanın 92. (5510 sayılı Yasanın 54.) maddesi uyarınca indirilip indirilmediği araştırılarak, indirildiğinin anlaşılması halinde; gelirin başladığı tarih itibariyle 506 sayılı Yasanın 92. (5510 sayılı Yasanın 54.) maddesi uyarınca indirilmiş hali üzerinden hesaplanan ilk peşin sermaye değerli gelir miktarına, indirme tarihine kadar yapılan fark fiili ödeme miktarının da eklenmesi suretiyle belirlenecek miktarın ilk peşin sermaye değerli gelir olduğunun gözetilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek, eksik araştırma ve inceleme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalı vekilinin temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 29.05.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.
