MAHKEMESİ : NAZİLLİ 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/05/2013
NUMARASI : 2011/210-2013/337

Taraflar arasında görülen ziynet ve çeyiz eşyalarının iadesi davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; düğünde takılan ziynet eşyaları ile, çeyiz eşyalarının davalı tarafta kaldığını beyan ederek, aynen olmadığı takdirde bedelleri olan 17.400 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesi talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; davacının tanık beyanları ile iddiasını yeterince ispat edemediği, yemin teklif etme hakkını da kullanmayacağını bildirdiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Ziynet eşyaları yönünden mahkemece verilen ret kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Çeyiz eşyalarının iadesi talebi yönünden ise; Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan, ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimse iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir.
Yargılama sırasında beyanlarına başvurulan davacı tanıkları dava konusu çeyiz eşyalarının davacı tarafça alındığı ve davacıya iade edilmediğini ifade etmişler. Davalı tanıklarından davalının teyzesi E.mahkemece tespit edilen eşyaların davacıya ait olduğunu, oturma grubunun davacı tarafından giderken götürüldüğünü beyan etmiş, gene davalı tanıklarından A. de koltuk takımı dışındaki diğer eşyaların müşterek evde olduğunu beyan etmiştir.
Öyle ise mahkemece, bu tanık beyanları esas alınarak, çeyiz eşyalarına ilişkin talep yönünden yapılacak yargılama neticesinde hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, tanık beyanlarına neden itibar edilmediği karar yerinde tartışılmadan davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.