Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/655 Esas 2020/3787 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -


Davacı vekili; taraflar arasında sistem kullanım anlaşması akdedildiğini, anlaşmanın 10. maddesine göre cezai şart faturası düzenlendiğini, ihtirazı kayıt konulmak suretiyle söz konusu faturanın müvekkili tarafından ödendiğini, ancak sözleşmenin 10. maddesi uyarınca müvekkiline herhangi bir uyarıda bulunulmadığını ileri sürerek ödenen bedelin ödeme tarihinden itibaren işleyecek en yüksek faiz oranı ile birlikte iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, Dairemizin 06.07.2017 tarihli 2015/6624 E. 2017/2040 K. sayılı kararın gerekçesi ile hüküm fıkrası arasında çelişki bulunması nedeniyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde, 2010 yılı Ağustos ayı içinde davacı şirketin mevzuatın öngördüğü reaktif enerji sınırlarını aştığı ve sistem kullanım anlaşmasının 10.maddesinde yer alan ihlalin gerçekleştiği, enerji mevzuatında yapılan değişiklikler gözetilerek davacıya işletmesinde gerekli teknik değişiklikleri yapması için uygulama öncesi bir süre verilmesinin teknik bir gereklilik olması, akdedilen bağlantı anlaşmasının 16.maddesi ve sistem kullanım anlaşmasının 10.maddesi uyarınca mevzuat, dağıtım ve sistem kullanım anlaşmaları hükümlerinden birinin ihlal edilmesi halinde ceza uygulanabilmesi için davalı tarafça uyarı yapılması ve ihlalin ortadan kaldırılması için süre verilmesinin ön şart olduğu, davalının davacıya herhangi bir uyarıda bulunmadığı ve süre vermediği, davacının dava konusu fatura nedeni ile ödediği bedelin istirdatını istemekte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve özellikle Dairemizin bozma ilamından önce verilen mahkeme kararı ile tahsil edilen harcın vergi dairesince mahsup edileceğinin tabii bulunmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.