Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/6277 Esas 2007/4823 Karar Sayılı İlamı

Davacı; 20.04.1982-25.03.1985 tarihleri arasında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğunun ve yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece istemin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davacının 03.08.1979 tarihinden itibaren vergi kaydına dayanılarak zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğu, zorunlu sigortalılığının  Kurumca 20.04.1982 tarihinde sona erdirilerek, vergi, meslek kuruluşu ve esnaf ve sanatkar sicil kaydının bulunmadığı 20.04.1982-25.03.1985 tarihleri arasında, zorunlu sigortalılık koşullarını taşımadığı anlaşılmaktadır.
Gerçekten; davanın yasal dayanağı olan 1479 sayılı Yasa"nın olay tarihinde yürürlükte bulunan 25/a  maddesi olup,gelir vergisi mükellefiyetini gerektiren faaliyetin sona ermesi durumunda zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı sona erer.Davacının Esnaf ve Sanatkar Sicili veya kanunla kurulu meslek kuruluşlarında üye kaydı da bulunmadığından Yasa"nın 25/b maddesine göre de sigortalı sayılması mümkün değildir.
Ancak, davacının önceden Bağ-Kur’a tescili  bulunduğundan, davacı tarafından 28.09.1990 tarihine kadar olan prim borçları uyuşmazlık dönemini de kapsayacak şekilde  kuruma  ödenmiş ve Kurumca hiçbir araştırma yapılmaksızın  kabul edilerek uzun süre (15 yıl) kullanılmıştır. Davacıyı kendi hatalı işlemi nedeniyle yıllarca sigortalı sayan Kurumun, davacıya sigortalı olduğu inancını verdikten sonra yaptığı yanlışlığın farkına vararak sigortalılık süresini indirmesi iyi niyetten uzaktır. Yargıtay H.G.K.’nun 01.10.1997 gün, 1997/10-578 E., 1997/758 K.sayılı kararında da belirtildiği üzere; davacının, Sosyal Güvenlik Hukuku ilkeleri ve Medeni Kanunu’nun 2. maddesinin uygulanmasının zorunlu bir sonucu olarak primleri ödenen dönemin zorunlu sigortalı kabul edilmesi gerekir.Bu durumda, davacının 1479 sayılı Yasa hükümlerine göre yaşlılık aylığına hak kazandığı da ortadadır.
Mahkemece  davanın kabulü yerine yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,  20.03.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.