Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/3672 Esas 2019/8592 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/3672
Karar No: 2019/8592
Karar Tarihi: 20.09.2019

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/3672 Esas 2019/8592 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, Bulgaristan’dan zorunlu göçe tabi tutulan ve Türkiye’ye yerleştirilen bir kişinin, Devlet Bakanlığı'nın hazırladığı göçmen evleri projesi kapsamında borçlandırılarak konut satın aldığı sırada ödediği peşinat ile ilgili bir davayı konu almaktadır. Davacı, ödediği peşinatın konut maliyetinden düşülmediğini belirterek, ödemenin güncelleştirilerek fazlasıyla birlikte yasal faiziyle davalıdan tahsilini istemiştir. Mahkeme, yapılan yargılama sonucunda davanın kabul edilerek, davalıdan 1.500,00 TL’nin yasal faiziyle birlikte davacıya verilmesine hükmetmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen miktar 1.500,00 TL olduğundan, davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır ve temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- HUMK’nun 427/2 maddesi
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi

13. Hukuk Dairesi 2019/3672 E. , 2019/8592 K.

"İçtihat Metni"

. vekili avukat ... ile ... vekili avukat ..., İhbar Olunan: T.C. ... Bankası A.Ş. aralarındaki dava hakkında ... 4. Tüketici Mahkemesinden verilen 02/05/2019 tarih ve 2019/15-2019/234 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
K A R A R
Davacı, 1989 yılında Bulgaristan’dan zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye’ye geldiğini, Devlet Bakanlığı"nca hazırlanan göçmen evleri projesi kapsamında borçlandırılarak konut satın aldığını, bu bağlamda 2.500.000 TL (eski para) peşinat ödediğini, bu ödemenin konut maliyetinden düşülmesi gerekirken düşülmediğini ileri sürerek, bu ödemenin güncelleştirilerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 1.500,00 TL’nin yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu, davanın kabulü ile 1.500,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınıp davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2019 tarihinden itibaren 3.200,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktar 1.500,00 TL olup karar tarihi (2.5.2019) itibariyle 3.200,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 20/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.