MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/03/2011 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 15/12/2011 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava kişilik haklarına saldırı iddiasına dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm; davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının 07/04/2009 tarihinde kendisine attığı mesaj ile hakarette bulunduğunu belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı suç kastının olmadığını, istenen tazminatın fahiş olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından dava konusu eylem nedeniyle davalı hakkında ceza davası açıldığı ve davalının ..... Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/452 Esas, 2010/567 Karar sayılı ilamıyla davacıya karşı hakaret suçunu işlediği sabit görülerek mahkumiyetine karar verildiği anlaşılmaktadır. Ceza mahkemesi kararı, 07/02/2011 tarihinde kesinleşmiş bulunmaktadır.
Kural olarak, ceza mahkemesinin kararları hukuk mahkemesini bağlayıcı nitelikte değildir. (818 s. BK m.53, 6098 s.TBK m. 74). Ancak, ceza yargılamasında belirlenen maddi olgu hukuk hakimi yönünden de bağlayıcıdır. Bu anlamda olmak üzere, ceza yargılaması sırasında davalının davacıya hakaret ettiği belirlenmiş olup; hukuk yargılamasında, aksinin kabulü mümkün değildir. Şu durumda, davacı lehine uygun görülecek miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, talebin tümden reddi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/02/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.