Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/8542 Esas 2020/263 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8542
Karar No: 2020/263
Karar Tarihi: 08.01.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/8542 Esas 2020/263 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve hırsızlık suçlarından mahkumiyet hükümleri verilmiştir. Ancak, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen 3,000 TL adli para cezası kesin olduğu için temyiz edilemez. Hırsızlık suçuyla ilgili olarak ise Anayasa Mahkemesinin iptal kararları infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır ve sanığın temyiz nedenleri reddedilmiştir.
5320 sayılı Kanun'a eklenen ek-2 maddesi uyarınca doğrudan verilen 3,000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesindir. 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen ceza temyiz edilemez.
Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak verdiği iptal kararları infaz aşamasında gözetilebilir.

17. Ceza Dairesi 2019/8542 E. , 2020/263 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Mala zarar verme suçundan zamanaşımı süresi içinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
I-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan dolayı tayin edilen 3.000,00 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince sanık ...’in temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanık ...’in temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usûl ve kanuna uygun bulunan hükmün, tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 08.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.