MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : 1-Katılan mağdur ..."a yönelik işlediği iddia olunan kasten yaralama suçu nedeniyle yapılan yargılama sonunda sanığın atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin bir kanaate varılamadığından CMK.nun 223/2-e madde fıkrası bendi uyarınca sanığın beraatine.
2-Mağdur ..."a yönelik işlediği iddia olunan kasten yaralama suçu nedeniyle yapılan yargılama sırasında mağdurun şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle TCK.nun 73/4, CMK.nun 223/8 madde fıkraları uyarınca açılan kamu davasının düşmesine.
3-Mağdur ..."a yönelik işlediği iddia olunan kasten yaralama suçu nedeniyle yapılan yargılama sırasında mağdurun şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle TCK.nun 73/4, CMK.nun 223/8 madde fıkraları uyarınca açılan kamu davasının düşmesine.
4-Katılan mğdur ..."i kasten yaralama suçundan TCK.nun 86/1, 86/3-e, 87/1-d maddeleri uyarınca neticeten sanığın 6 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanık ... oğlu ... müdafiinin 06.03.2012 tarihli süre tutum dilekçesinde yanlızca mahkumiyet hükümünü temyiz etmesi, 27.03.2013 tarihli ek temyiz dilekçesi ile de beraat ve düşme hükümlerinin onanması gerektiğini bildirmesi karşısında sanık hakkında mağdur ... kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmü ile mağdurlar ... ve ... kasten yaralama suçlarından kurulan düşme hükümlerine yönelik temyiz bulunmadığı tespit edilerek sanık hakkında mağdur ... kasten yaralama suçundan kurulan hükme hasren yapılan temyiz incelemesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ... oğlu ..."un mağdur ... kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin sübuta, suç kastı bulunmadığına, haksız tahrike vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle.
5237 sayılı TCK"nun 53.maddesinin uygulanması sırasında 53/1-c maddesindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinin sadece kendi altsoyu üzerindekiler yönünden kısıtlanması, diğer kişiler üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden hak yoksunluğuna hükmedilmemesi ve Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, 5271 sayılı CMK"nun 150. 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasındaki 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulandığı bendin, "sanığın. 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 1. fıkrasının a,b,c,d,e bentlerinde belirtilen haklarından, mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, 1-c bendindeki kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına"; yargılama giderlerine ilişkin hüküm fıkrasının "45 TL Adli Tıp gideri, 17 TL posta gideri ve 34 TL davetiye gideri toplamı olan 96 TL yargılama giderinin sanıktan alınarak hazineye gelir kaydına" olarak değiştirilmesine, karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA), 01/04/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.