MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
avalılar ... ve ... aleyhine 30/01/2014 gününde verilen dilekçe ile kurum zararı nedeniyle alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/11/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1)Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2) Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, kurum zararı nedeniyle alacak istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; mülkiyeti davacı kuruma ait olan 2 nolu lojman dairesinin 2006-2010 yıllarında talep olmasına rağmen sorumlu davalılar tarafından kurum çalışanlarına tahsis edilmediğini, mevzuat hükümlerine aykırı olarak boş bırakıldığı gerekçesiyle 8.608,32 TL kira gelir kaybı ve asıl alacağın dava tarihine kadar işlemiş faizi olan 3.493,72 TL’nin davalılardan tahsili isteminde bulunmuştur.
Davalı ... vekili; davanın zamanaşımına uğradığını, lojman tahsisi için başvuruda bulunanların tayinlerinin çıkması ya da lojmanda kalmaktan vazgeçmeleri nedeniyle tahsis yapılmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı ...; lojman tahsisi konusunda yetkili ve görevli olmadığını belirterek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davaya konu lojmanın mevzuat hükümlerine aykırı olarak boş bırakılması nedeniyle davacı kurumun davalılar tarafından zarara uğratıldığı, hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre kira gelir kaybının 8.608,32 TL olduğu gerekçesiyle, davanın kabulü ile 8.608,32 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline dair verilen 11/02/2016 tarihli ilk karar, davacı vekili, davalı ... vekili ve davalı ... tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 21/02/2019 gün ve 2016/14776 E.-2019/949 K. sayılı ilamı ile dava dilekçesinde, 8.608,32 TL asıl alacak ile dava tarihine kadar işlemiş faiz olarak 3.493,72 TL"den oluşan toplam 12.102,04 TL alacağın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilinin istendiği ve bu miktar üzerinden harç yatırıldığı, mahkemece kararın gerekçe kısmında; asıl alacak yönünden davanın kabulünün gerekçelendirildiği, işlemiş faiz talebi yönünden ise faize faiz yürütülemeyeceğinin belirtildiği; hüküm fıkrasında, asıl alacak yönünden davanın kabulüne karar verildiği, işlemiş faiz talebine ilişkin olarak ise olumlu ya da olumsuz bir karar verilmediği, davacının tüm taleplerinin değerlendirilmesi gerekirken HMK’nun 297. maddesine aykırı biçimde işlemiş faiz istemine ilişkin olumlu ya da olumsuz bir karar verilmeyerek eksik hüküm kurulmasının doğru olmadığı gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak, davanın kısmen kabulüne, 8.608,32 TL olan asıl alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, davacı tarafın talep etmiş olduğu 3.493,72 TL faiz talebinin ise faize faiz işlemeyeceği gerekçesiyle reddine hükmedilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olmasına rağmen bozmanın gereğinin tam olarak yerine getirilmediği anlaşılmaktadır. Davacı tarafından dava dilekçesinde 2 nolu lojman dairesinin 2006-2010 yıllarında mevzuat hükümlerine aykırı olarak boş bırakılması gerekçesiyle 8.608,32 TL kira gelir kaybı talep edilmiş olup, asıl alacak olan 8.608,32 TL’nin dava tarihine kadar işlemiş faizi 3.493,72 TL olarak hesaplanmış ve bu miktar davacı tarafından müddeabih haline getirilerek ve harcı yatırılmak suretiyle dava dilekçesinde asıl alacak ile birlikte talep edilmiştir. Dava dilekçesinin incelenmesinde müddeabih haline getirilen işlemiş faiz miktarı olan 3.493,72 TL için ayrıca faiz talep edilmemiş olduğu, faiz talebinin yalnızca asıl alacağa ilişkin olduğu anlaşılmasına göre mahkemece 3.493,72 TL olan işlemiş faiz talebinin faize faiz işlemeyeceği nedeni ile reddine karar verilmiş olması doğru olmamıştır.
Şu durumda mahkemece, uyulmasına karar verilen Dairemizin 21/02/2019 gün ve 2016/14776 E.-2019/949 K. sayılı bozma ilamının gereği yerine getirilerek, 3.493,72 TL olan işlemiş faiz talebinin bu miktara yeniden faize hükmedilmemesi gerektiği de dikkate alınarak asıl alacakla birlikte kabulüne karar verilmesi gerekir. Bozma ilamının gereği yerine getirilmeden yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru görülmemiş ve kararın açıklanan nedenle bozulması gerekmiştir.
3-Davalı ...’ın temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğine göre, Gaziantep Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğünün 01/10/2008-31/03/2012 tarihleri arasındaki işlem ve faaliyetlerinin genel denetimine ilişkin Başmüfettiş ... tarafından düzenlenen 13/05/2013 tarihli ve 13-5 sayılı soruşturma raporunun incelenmesinde, İl Müdürlüğü kullanımında bulunan 2 nolu lojmanın 17/10/2005 tarihinde... tarafından tahliye edilmesinden sonra tahsisinin yapılmadığı, 16 Ocak 2009 tarih ve TK.00.27/99 sayılı Makam Onayı ile yürürlüğe giren 09/01/2009 tarih ve TK.00.27/13-1, 27-1 sayılı önceki denedim raporunda "İl Müdürlüğüne ait olan ve boş tutulan lojmanın bir an önce koşulları uygun olan personele tahsis edilmelidir" denilmesine rağmen lojmanın boş bırakıldığı, boş bırakılan lojman nedeniyle gelir kaybına yol açıldığı, davaya konu lojmanın tahsisinin yapılmadığı 2006- 2010 yılları arasında davalı ...’ın İl Müdürü, diğer davalı ...’ın ise Personel Şube Müdürü olarak görev yaptığı, söz konusu soruşturma raporunda davalı Personel Şube Müdürü ...’ın İl Müdürlüğü lojmanları ile ilgili olarak herhangi bir resmi görevi olmadığının belirtildiği, ancak dava dışı Tesisler Şube Müdürü vekili ...’ın soruşturma kapsamında verdiği beyanına göre, 1989 yılından itibaren lojman işlemlerinin Personel Şubesi tarafından yürütüldüğü, ancak işlemlerin tamamen İl Müdürünün direktifi ile gerçekleştirildiği, uygulamada uyulması gereken mevzuat düzenlemelerinin göz ardı edildiği bu nedenle söz konusu kira gelir kaybına dayalı kurum zararından davalı İl Müdürü ... ile birlikte davalı Personel Şube Müdürü Halil Ender’in de sorumlu tutulduğu anlaşılmıştır.
23/09/1984 tarihli ve 18524 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Kamu Konutları Yönetmeliği’nin “Konut Tahsis Komisyonlarının Kurulması” başlıklı 18. maddesinde “Komisyon kararını gerektiren konutların oturmaya hak kazananlara tahsisi amacı ile konut tahsis komisyonları kurulur. Bu komisyonlar kurum veya kuruluşların yetkili makamlarınca belirlenen üç kişiden oluşur. Ayrıca iki yedek üye tespit edilir.” hükmü yer almaktadır. Dosya kapsamında davalı ...’ın anılan Yönetmelik"in 18. maddesi kapsamında lojman tahsisine ilişkin bir komisyonda görevlendirildiğine ilişkin bilgi ve belgeye rastlanılmadığı gibi, Gaziantep Gençlik ve Spor İl Müdürlüğünün 24/06/2019 tarihli ve 703267 sayılı yazısı ile de davalı ... hakkında lojmanların iş ve işlemleriyle ilgili Valilik onaylı herhangi bir görevlendirme yazısının bulunmadığı belirtilmiştir.
Şu durumda her ne kadar davacı kuruma ait soruşturma raporunda davalı Personel Şube Müdürü ...’ın da davaya konu kurum zararından sorumlu tutulmuş olduğu görülmüşse de anılan davalının davaya konu zararın oluşumunda görev ve sıfatı itibariyle sorumluluğu bulunmadığı anlaşılmasına göre, bu davalı yönünden davanın reddi gerekirken kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmamış kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına; (3) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davalı ... yararına BOZULMASINA; davacının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 03/03/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.