Kararı veren
Yargıtay Dairesi : 22. Ceza Dairesi
Mahkemesi : ANTALYA 1. Çocuk
Günü : 29.11.2016
Sayısı : 312-397

Sanık ..."in mala zarar verme suçundan TCK"nun 151/1, 31/3, 62, 50/1-a-3 ve 52/2-4. maddeleri uyarınca 1.320 Lira adli para cezası ile cezalandırılmasına ve taksitlendirilmeye ilişkin Antalya 1. Çocuk Mahkemesince verilen 05.06.2014 gün ve 727-393 sayılı hükmün, sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 22. Ceza Dairesince 10.05.2016 gün ve 22026-7866 sayı ile;
"Mağdurun aşamalardaki beyanı, olay yeri inceleme raporu ve görgü tespit tutanağı içeriğinde balkon kapısının kırılmasından söz edilmemesi karşısında, suça sürüklenen çocuk hakkında yerinde olmayan gerekçeyle mala zarar verme suçundan mahkûmiyet hükmü kurulması,
Kabule göre,
Suça sürüklenen çocuğun, ilköğretim okuluna ait balkon kapısını kırması eyleminin TCK"nın 152/1-a maddesinde düzenlenen nitelikli mala zarar verme suçunu oluşturduğunun gözetilmemesi" isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkemece 29.11.2016 gün ve 312-397 sayı ile, Özel Dairenin kabule göre yaptığı bozma nedeni doğrultusunda sanığın yeniden mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 26.07.2016 gün ve 263 sayılı kararı ile Yargıtay 22. Ceza Dairesinin kapatılması nedeniyle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.01.2017 gün ve 443 sayılı "bozma" istekli tebliğnamesi ile 6763 sayılı Kanun ile değişik CMK"nun 307. maddesi uyarınca dosya, Yargıtay 17. Ceza Dairesine gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Özel Dairece yerel mahkeme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanık hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümleri Özel Dairece onanmak suretiyle kesinleşmiş olup inceleme, mala zarar verme suçundan kurulan hükümle sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı mala zarar verme suçunun sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de, Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle, yerel mahkemenin sanık hakkında TCK"nun 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçundan verdiği mahkûmiyet hükmünün, Özel Daire tarafından sübut yokluğu nedeniyle bozulması üzerine, yerel mahkemece açıkça bozmaya uyulduğu yönünde karar alınmakla birlikte herhangi bir araştırma yapılıp delil toplanmadan sübutun varlığı kabul edilerek, Özel Dairenin kabule göre oluşturduğu bozma nedeni doğrultusunda aynı suçtan TCK"nun 152/1-a maddesine göre yeniden kurulan hükmün, Ceza Genel Kurulunca incelenmesi gereken bir direnme kararı niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Özel Dairece ilk hükmün, sanığa atılı eylem sabit olmadığı halde mahkûmiyet hükmü kurulması, kabule göre de sanığın eyleminin TCK"nun 152/1-a maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğunun gözetilmemesi nedenleriyle bozulmasından sonra yerel mahkemece 29.11.2016 tarihli oturumda açıkça bozma ilamına uyulmasına karar verildiği, ancak kabule göre oluşturulan bozma nedeni doğrultusunda sanığın TCK"nun 152/1-a maddesi gereğince mahkûmiyetine hükmolunduğu anlaşılmaktadır.
Yerel mahkeme tarafından bozma ilamına uyulmasına karar verildikten sonra bozulan hükme direnildiği de belirtilmeden önceki hükümden farklı olarak mala zarar verme suçunun nitelikli hâlinden verilen mâhkumiyet hükmü direnme kararı niteliğinde olmadığından Ceza Genel Kurulunca incelenmesi mümkün değildir. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde incelemenin Yargıtayın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekir.
Bu itibarla, yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı niteliğinde olmadığından dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Antalya 1. Çocuk Mahkemesinin 29.11.2016 gün ve 312-397 sayılı kararı, Ceza Genel Kurulunca incelenmesi gereken bir direnme kararı niteliğinde olmadığından dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2017 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.