Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/25253 Esas 2017/4856 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

- K A R A R -
Davacı vekili, davalının işleteni olduğu otobüste yolcu olarak bulunan müvekkilinin otobüsten ineceği sırada otobüsün hareket etmesi nedeniyle yere düştüğünü, müvekkilinin kusursuz olup belinden yaralandığını, hastanede aylarca yattığını, günlük işlerini yapamaz olduğunu, hastane masrafı ve bakım masrafı yaptığını, elem çektiğini beyanla fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla 1 TL maddi, 8.000 TL manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek yasal faiziyle davalıdan tahsilini talep etmiş, ıslah dilekçesiyle tedavi gideri talebini 418,99 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, kusur yönünden yer alan iddia ve ifadelerin hiçbirinin gerçeği yansıtmadığını, talep edilen manevi tazminatın fahiş olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre,davacının açtığı maddi tazminat davasının kabulü ile 418,99 TL maddi tazminatın olay tarihi 08/01/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının açtığı manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile 3.000 TL manevi tazminatın olay tarihi 08/01/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Davalı vekilinin maddi tazminat ile ilgili temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Davacı vekili, ıslah dilekçesiyle 418,99 TL maddi tazminat isteminde bulunmuş, mahkemece 418,99 TL maddi tazminata hükmedilmiştir.
6100 Sayılı HMK"un geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK"un 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890 TL"ye çıkarılmıştır.
Temyize konu maddi tazminat hükmü anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davalı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
2-Davalı vekilinin manevi tazminat ile ilgili temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle, ceza yargılaması sırasında alınan ve kesinleşen bilirkişi raporundaki kusur dağılımının oluşa uygun olması sebebiyle benimsenmesinde, ayrıca manevi tazminatın takdirinde B.K.nun 47. maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde karar verilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin maddi tazminat ile ilgili mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan manevi tazminat ile ilgili hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 175.16 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 02/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.