Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/23887 Esas 2017/241 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/23887
Karar No: 2017/241
Karar Tarihi: 11.01.2017

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/23887 Esas 2017/241 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçuyla mahkum edilmiş, ancak 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesi kapsamında uzlaşma hakkı bulunduğundan ve CMK'nın 254. maddesine göre uzlaştırma işlemlerinin tamamlanması gerektiğinden bahsedilmiştir. Ayrıca sanığın haklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sanığın suçu, 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği fakat koşulların oluşmadığı vurgulanarak hükümden bahsedilmiştir. Nihayetinde sanığın cezasında eksik belirleme olduğu gerekçesiyle karar bozulmuştur.
5237 sayılı TCK'nın 141. maddesi: Hırsızlık suçunu tanımlar.
5237 sayılı TCK'nın 145. maddesi: Başka bir kişinin malında zorla el koyma, hırsızlık suçundan daha hafif bir suçtur.
6373 sayılı Kanun'un 35. maddesi: Ceza muhakemesi kanununun 254. maddesi kapsamında uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi hakkındadır.

17. Ceza Dairesi 2015/23887 E. , 2017/241 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğü giren 6373 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının b bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığını anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğü giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." hükmü de gözetilerek 6373 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun"un 253. maddesinde belirtilen esas ve usullere göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın 50,00 TL değerinde yakıt aldıktan sonra markete gitmek üzere aracını kenara çekeceğini söylerek akaryakıt istasyonundan kaçmaktan ibaret eylemi nedeni ile koşulları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanması,
3- Kabule göre de;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 141, 145. maddesine göre belirlenen 10 ay hapis cezasında 168/2 ve 62. maddeleri uyarınca indirim yapılması sonucu cezanın 4 ay 5 gün yerine 2 ay 23 gün olarak ve hapis cezasının seçenek yaptırımlardan adli para cezasına çevrilmesi ile sonuç cezanın 2.500,00 TL yerine 1.660,00 TL olarak eksik belirlenmesi sureti ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, Üst Cumhuriyet Savcısı"nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 11.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.